Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2015

(Προσφυγή αριθ. 33252/08)

EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
1
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ κατά ΕΛΛΑΔΑΣ
(Προσφυγή αριθ. 33252/08)
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
31 Ιανουαρίου 2012
Η παρούσα απόφαση θα καταστεί οριστική σύμφωνα με τους όρους που
προβλέπονται από το άρθρο 44 § 2 της Σύμβασης. Μπορεί να υποστεί
τυπικές διορθώσεις.
Κ.Β.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
2
Στην υπόθεση και λοιποί κατά Ελλάδας,
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (πρώτο
τμήμα), συνεδριάζοντας σε τμήμα αποτελούμενο από τους:
Nina Vajić, πρόεδρο,
Peer Lorenzen,
Khanlar Hajiyev,
Mirjana Lazarova Trajkovska,
Julia Laffranque,
Λινό-Αλέξανδρο Σισιλιάνο,
Erik Møse, δικαστές,
και τον Søren Nielsen, γραμματέα τμήματος.
Αφού διασκέφθηκε σε συμβούλιο στις 10 Ιανουαρίου 2012,
Εκδίδει την πιο κάτω απόφαση, η οποία ελήφθη την ημερομηνία
αυτή:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
1. Η υπόθεση έχει εισαχθεί με μία προσφυγή (αριθ. 33252/08)
στρεφόμενη κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από τρεις υπηκόους του
Κράτους αυτού, τον κύριο την κυρία
και τον κύριο («οι προσφεύγοντες»), οι οποίοι
προσέφυγαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 27 Ιουνίου 2008 δυνάμει του
άρθρου 34 της Σύμβασης για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
και των Θεμελιωδών Ελευθεριών («η Σύμβαση»).
2. Οι προσφεύγοντες εκπροσωπούνται από τους Μ. Βόμβα και Α.-Ε.
Βόμβα, δικηγόρους Αθηνών. Η Ελληνική Κυβέρνηση («η Κυβέρνηση»)
εκπροσωπείται από τους απεσταλμένους του αντιπροσώπου της, κύριο Κ.
Γεωργιάδη, πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και κύριο Χ.
Κ.Β.
Κ.Β. Φ.Κ.
Ν.Κ.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
3
Πουλάκο, δικαστικό αντιπρόσωπο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
3. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ειδικότερα ότι υπήρξε
παραβίαση των άρθρων 6 § 1 και 13 της Σύμβασης, λόγω της άρνησης της
διοίκησης να συμμορφωθεί προς μία απόφαση του διοικητικού
πρωτοδικείου.
4. Στις 23 Φεβρουαρίου 2010, η προσφυγή κοινοποιήθηκε στην
Κυβέρνηση. Όπως επιτρέπει το άρθρο 29 § 3 της Σύμβασης, αποφασίσθηκε
επιπλέον να αποφανθεί το τμήμα συγχρόνως επί του παραδεκτού και επί της
ουσίας.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ι. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
5. Οι προσφεύγοντες έχουν γεννηθεί το 1927, το 1949 και το 1977
αντίστοιχα και κατοικούν στον Πειραιά.
Α. Ο χαρακτηρισμός της ιδιοκτησίας των προσφευγόντων ως
«χώρου πρασίνου»
6. Με απόφαση του νομάρχη Πειραιά της 7ης Ιουνίου 1989, το
ρυμοτομικό σχέδιο της πόλης του Κερατσινίου τροποποιήθηκε και
ορισμένα οικόπεδα χαρακτηρίστηκαν ως «χώροι πρασίνου», διαδικασία που
έμοιαζε με απαλλοτρίωση. Τρία από αυτά τα οικόπεδα ήταν ιδιοκτησίας
των προσφευγόντων. Στις 8 Δεκεμβρίου 1995, η διεύθυνση πολεοδομίας
Πειραιά προέβη σε υπολογισμό της αποζημίωσης που έπρεπε να
καταβληθεί στους ιδιοκτήτες των εν λόγω οικοπέδων ενόψει την
απαλλοτρίωσής τους. Εν τούτοις, στη συνέχεια, ο δήμος Πειραιά έπαυσε να
ενδιαφέρεται για την υλοποίηση αυτής της απαλλοτρίωσης και δεν αιτήθηκε
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
4
ενώπιον των δικαστηρίων τον καθορισμό της τιμής μονάδας της
αποζημίωσης απαλλοτρίωσης.
7. Στις 8 Απριλίου 2005, οι προσφεύγοντες κάλεσαν τον νομάρχη
Πειραιά και τις αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Περιβάλλοντος,
Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων να άρουν την απαλλοτρίωση και να
τροποποιήσουν το ρυμοτομικό σχέδιο της επίδικης έκτασης, αλλά δεν
έλαβαν καμία απάντηση.
8. Στις 28 Ιουλίου 2005, οι προσφεύγοντες προσέφυγαν ενώπιον του
διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά. Παραπονούνταν για το χρονικό
διάστημα των δεκαέξι ετών που είχε παρέλθει από την απόφαση της 7ης
Ιουνίου 1989, χωρίς να έχουν λάβει αποζημίωση, και ζητούσαν την
ακύρωση της άρνησης του νομάρχη Πειραιά να άρει την απαλλοτρίωση και
το βάρος που είχε επιβληθεί επί των ιδιοκτησιών τους.
9. Με απόφαση της 17ης Ιουλίου 2006, το διοικητικό πρωτοδικείο
δικαίωσε τους προσφεύγοντες για τον λόγο ότι η περίοδος των δεκαέξι ετών
δίχως αποζημίωση υπερέβαινε τη λογική προθεσμία εντός της οποίας ο
περιορισμός στη χρήση της ιδιοκτησίας μπορούσε να θεωρηθεί σύμφωνος
προς το Σύνταγμα. Έγινε ως εκ τούτου αυτοδίκαιη άρση της δέσμευσης των
οικοπέδων, σύμφωνα με το άρθρο 17 § 4 του Συντάγματος. Το δικαστήριο
διέταξε την παραπομπή της υπόθεσης ενώπιον της διοίκησης προκειμένου
αυτή να κηρύξει την άρση της απαλλοτρίωσης και, κατά συνέπεια, να
τροποποιήσει το ρυμοτομικό σχέδιο. Καθώς η διοίκηση δεν άσκησε αίτηση
αναίρεσης, η απόφαση κατέστη τελεσίδικη. Η άρση της απαλλοτρίωσης και
η τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου έπρεπε να πραγματοποιηθούν με
προεδρικό διάταγμα, λόγω του ότι οι επίδικες ιδιοκτησίες απείχαν λιγότερο
από 500 μέτρα από τον αιγιαλό.
10. Κατόπιν της κοινοποίησης της απόφασης στους διαδίκους στις
19 Οκτωβρίου 2006, οι προσφεύγοντες κατέθεσαν, στις 7 Νοεμβρίου 2006,
στη διεύθυνση πολεοδομίας της νομαρχίας Πειραιά και στο πολεοδομικό
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
5
γραφείο του δήμου Κερατσινίου, αίτηση με την οποία καλούσαν τις εν λόγω
υπηρεσίες να συμμορφωθούν προς την απόφαση του διοικητικού
πρωτοδικείου. Είχαν επισυνάψει αντίγραφο των αποφάσεων του
Δικαστηρίου στις αποφάσεις Ζαζάνης και λοιποί κατά Ελλάδας, αριθ.
68138/01, 18 Νοεμβρίου 2004 και Μανώλης κατά Ελλάδας, αριθ. 2216/03,
19 Μαΐου 2005, που αφορούσαν παρόμοιες περιπτώσεις.
11. Στις 28 Νοεμβρίου 2006, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους
συνέστησε την εκτέλεση της απόφασης. Η εν λόγω σύσταση, η οποία
απευθυνόταν προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων
Έργων και προς τη νομαρχία Πειραιά, εγκρίθηκε και από το υπουργείο
Οικονομίας στις 8 Δεκεμβρίου 2006.
12. Στις 28 Φεβρουαρίου 2007, ο δικηγόρος των προσφευγόντων
απέστειλε σημείωμα στον νομάρχη Πειραιά και στη διεύθυνση πολεοδομίας
της νομαρχίας με το οποίο εφιστούσε την προσοχή τους στην εφαρμοστέα
νομοθεσία η οποία όριζε μία προθεσμία για την έκδοση ορισμένων
γνωμοδοτήσεων –εν προκειμένω εκείνης του δήμου Κερατσινίου- πριν από
την απόφαση της διοίκησης να συμμορφωθεί προς μία δικαστική απόφαση.
Μετά τη λήξη αυτής της προθεσμίας, η διοίκηση υποχρεούτο να
συμμορφωθεί προς την απόφαση χωρίς να αναμένει την προαναφερόμενη
γνωμοδότηση.
13. Στις 2 Ιουλίου 2007, η νομαρχία Πειραιά διαβίβασε στη
διεύθυνση πολεοδομίας Πειραιά μία γνωμοδότηση σύμφωνα με την οποία ο
δήμος Κερατσινίου είχε ομοίως το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του επί
του ζητήματος της εκτέλεσης της απόφασης εντός προθεσμίας δύο μηνών.
Η μη τήρηση αυτής της προθεσμίας δεν θα μπορούσε να αναστείλει τη
συνέχιση της διαδικασίας, χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την περάτωσή της
εντός λογικής προθεσμίας.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
6
Β. Η επιβολή νέων βαρών επί της ιδιοκτησίας των
προσφευγόντων
14. Καθώς έως τα τέλη Μαΐου 2008, οι προσφεύγοντες δεν είχαν
λάβει καμία ενημέρωση, έγγραφη ή προφορική, από τις αρχές οι οποίες
έπρεπε να συμμορφωθούν με την απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου, ο
δικηγόρος τους επικοινώνησε τηλεφωνικά με τη διεύθυνση πολεοδομίας της
νομαρχίας Πειραιά και έμαθε ότι είχε σημειωθεί κάποια εξέλιξη στη
διαδικασία η οποία δεν είχε γνωστοποιηθεί στους προσφεύγοντες.
15. Πράγματι, με απόφαση της 17ης Ιουλίου 2007, ο δήμος
Κερατσινίου είχε άρει την απαλλοτρίωση των οικοπέδων που αφορούσε η
δημιουργία χώρου πρασίνου, αλλά είχε συγχρόνως επιβάλει νέα
απαλλοτρίωση με τον ίδιο σκοπό (συμπεριλαμβάνοντας και οικόπεδα που
δεν αφορούσε η πρώτη απαλλοτρίωση) διευκρινίζοντας ότι είχε στη
διάθεσή του ποσό 1.000.000 ευρώ για τις αποζημιώσεις και ότι τα
συμπληρωματικά ποσά θα διατίθεντο με τη σύναψη δανείου και από άλλες
πηγές.
16. Στις 25 Ιουλίου 2007, η διεύθυνση πολεοδομίας Πειραιά
απέστειλε στο δήμο Κερατσινίου έγγραφο στο οποίο διαπίστωνε ότι η
απόφαση της 17ης Ιουλίου 2007 δεν προέβλεπε τη δυνατότητα άμεσης
αποζημίωσης και ότι κινδύνευε να ακυρωθεί από το Συμβούλιο της
Επικρατείας λόγω έλλειψης αιτιολογίας.
17. Στις 3 Αυγούστου 2007, ο γενικός γραμματέας της Περιφέρειας
Αττικής έκρινε ότι η απόφαση της 17ης Ιουλίου 2007 πληρούσε όλες τις
νόμιμες προϋποθέσεις.
18. Με επιστολή της 18ης Σεπτεμβρίου 2007 προς τη διεύθυνση
πολεοδομίας του υπουργείου Προστασίας του Περιβάλλοντος, Χωροταξίας
και Δημοσίων Έργων, ο δήμος Κερατσινίου διευκρίνιζε ότι το συνολικό
κόστος της νέας απαλλοτρίωσης ανερχόταν σε 1.300.000 ευρώ, εκ των
οποίων 1.000.000 ευρώ θα καταβάλλονταν από το υπουργείο Εσωτερικών
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
7
και 300.000 ευρώ από άλλες πηγές. Υπογράμμιζε ότι η απαλλοτρίωση ήταν
επιβεβλημένη διότι ο τομέας ήταν ιδιαίτερα υποβαθμισμένος λόγω της
παρουσίας πολλών ναυπηγείων και της έλλειψης χώρων πρασίνου.
19. Σε γνωμοδότηση της 23ης Ιανουαρίου 2008, το πολεοδομικό
γραφείο του δήμου Κερατσινίου υπέδειξε στη νομαρχία Πειραιά ότι η νέα
απαλλοτρίωση ήταν επιβεβλημένη διότι η συνοικία ήταν υποβαθμισμένη
και έλλειπαν χώροι πράσινου.
20. Στις 9 Φεβρουαρίου 2009, η διεύθυνση πολεοδομίας του
υπουργείου Προστασίας του Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων
Έργων ενημέρωσε το δήμο Κερατσινίου και τον δικηγόρο των
προσφευγόντων ότι ενέκρινε την άρση της απαλλοτρίωσης και τη
μεταμόρφωση του τομέα, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν τα οικοπέδα των
προσφευγόντων, σε οικοδομήσιμη έκταση και την παραπομπή του φακέλου
στο δήμο προκειμένου να συμμορφωθεί προς τη νόμιμη διαδικασία. Η
διεύθυνση σημείωσε ότι οι αναγκαίες πιστώσεις για την αποζημίωση των
προσφευγόντων δεν είχαν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό του δήμου για
το έτος 2009. Στις 24 Φεβρουαρίου 2009, κάλεσε τον δήμο Κερατσινίου να
δημοσιεύσει το νέο ρυμοτομικό σχέδιο εντός προθεσμίας σαράντα πέντε
ημερών, προκειμένου να δοθεί στους παρόδιους ιδιοκτήτες η δυνατότητα να
εκφράσουν πιθανές αντιρρήσεις. Καθώς η προθεσμία παρήλθε χωρίς να
πραγματοποιηθεί η εν λόγω δημοσίευση, η διεύθυνση πολεοδομίας προέβη
στη σύνταξη σχεδίου προεδρικού διατάγματος για την τροποποίηση του
ρυμοτομικού σχεδίου και τη μεταμόρφωση της έκτασης που αφορούσε η
απαλλοτρίωση της 7ης Ιουνίου 1989, εντός της οποίας βρίσκονταν και οι
ιδιοκτησίες των προσφευγόντων.
21. Στις 16 Φεβρουαρίου 2009, ο δήμος Κερατσινίου ενημέρωσε το
υπουργείο Προστασίας του Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων
Έργων ότι είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει μία έκταση 4.000
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
8
τετραγωνικών μέτρων, στην οποία συμπεριλαμβανόταν η ιδιοκτησία των
προσφευγόντων, για την ανέγερση του 5ου Λυκείου Κερατσινίου.
22. Στις 14 Ιουλίου 2009, οι υφυπουργοί Οικονομίας και Εθνικής
Παιδείας αποφάσισαν την ανέγερση του 5ου Λυκείου Κερατσινίου. Ως
χώρος ανέγερσης του λυκείου ορίσθηκε μία έκταση που περιελάμβανε την
ιδιοκτησία των προσφευγόντων. Με επιστολή της 10ης Απριλίου 2010, ο
Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων κάλεσε το δήμο Κερατσινίου να σταματήσει
να εκδίδει οικοδομικές άδειες και να αλλάξει τον χαρακτηρισμό της
έκτασης από «χώρο πρασίνου» σε «χώρο σχολείου».
23. Στις 8 Απριλίου 2010, το Συμβούλιο της Επικρατείας έλαβε προς
γνωμοδότηση, ως όργανο συμμετέχον στην κατάρτιση διαταγμάτων, το
σχέδιο του προαναφερόμενου διατάγματος (πιο πάνω παράγραφος 20).
24. Στη γνωμοδότησή του με ημερομηνία 12 Μαΐου 2010, το
Συμβούλιο της Επικρατείας αρνήθηκε να υιοθετήσει το σχέδιο διατάγματος.
Υπογράμμισε τα εξής:
«(…) Κατόπιν της δημοσίευσης της δικαστικής απόφασης που
διαπιστώνει την υποχρέωση άρσης της απαλλοτρίωσης ή του βάρους, το
ακίνητο δεν καθίσταται οικοδομήσιμο, αλλά εφόσον το ρυμοτομικό σχέδιο
δεν τροποποιήθηκε (…) παραμένει πολεοδομικώς αρρύθμιστο. Συνεπώς,
έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας τροποποίησης του ρυμοτομικού
σχεδίου, δεν επιτρέπεται η χορήγηση οικοδομικής άδειας.
(…) Εφόσον η διοίκηση διαπιστώσει ότι πληρούνται οι
προϋποθέσεις άρσης της απαλλοτρίωσης, θα πρέπει να προβεί σε αυτή και
να ρυθμίσει εκ νέου το πολεοδομικό καθεστώς του επίδικου ακινήτου
προβαίνοντας, μεταξύ άλλων, στην εξέταση των πολεοδομικών και
ρυμοτομικών αναγκών του τομέα προκειμένου να αποφευχθούν
αποσπασματικά μέτρα. Η διοίκηση πρέπει να αξιολογήσει αν η ιδιοκτησία
πρέπει να καταστεί οικοδομήσιμη ή να δεσμευθεί εκ νέου μέσω μίας νέας
απαλλοτρίωσης, εφόσον πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις, ιδίως η
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
9
δυνατότητα αποζημίωσης των ενδιαφερομένων ιδιοκτητών. Εν προκειμένω,
ο δήμος Κερατσινίου επέβαλε εκ νέου απαλλοτρίωση επικαλούμενος,
αφενός, λόγους πολεοδομικού χαρακτήρα, ιδίως την κατάσταση του τομέα,
ο οποίος ήταν υποβαθμισμένος από τις βιομηχανικές δραστηριότητες και
την έλλειψη χώρων πρασίνου και, αφετέρου, την πρόθεση και τη
δυνατότητα του δήμου να καταβάλει την απαιτούμενη αποζημίωση (…). Εν
τούτοις, [το υπουργείο Περιβάλλοντος] (…) παραδέχθηκε ότι δεν
πληρούνταν οι προϋποθέσεις για μία εκ νέου επιβολή απαλλοτρίωσης, διότι
το δημοτικό συμβούλιο αναφέρθηκε αορίστως στην ύπαρξη σοβαρών
πολεοδομικών λόγων και από τον προϋπολογισμό δεν προέκυπτε ότι είχαν
εγγραφεί οι αναγκαίες πιστώσεις για την αποζημίωση των ιδιοκτητών. Κατά
τα λοιπά, τα αρμόδια όργανα του υπουργείου [Περιβάλλοντος] δεν
εξέφρασαν την άποψή τους, με πολεοδομικά κριτήρια, ούτε όσον αφορά
την αναγκαιότητα διατήρησης ή μη του χώρου πρασίνου ούτε όσον αφορά
την καταλληλότητα της προτεινόμενης τροποποίησης. Υπό αυτές τις
συνθήκες, το εξεταζόμενο διάταγμα δεν είναι νόμιμο. Λαμβανομένου
υπόψη του γεγονότος ότι η διοίκηση οφείλει να συμμορφωθεί προς την
απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου, αυτή πρέπει να προβεί το
συντομότερο δυνατό στη λήψη των αναγκαίων μέτρων (…).»
25. Με επιστολή της 19ης Ιουλίου 2010 προς διάφορες δημόσιες
υπηρεσίες και προς το δήμο Κερατσινίου, η διεύθυνση πολεοδομίας του
υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής σημείωσε
ότι οι επικαλούμενοι εν έτει 2007 λόγοι, σχετικά με την ανάγκη
δημιουργίας χώρων πρασίνου, για την εκ νέου επιβολή της απαλλοτρίωσης,
δεν μπορούσαν να θεωρηθούν σοβαροί λαμβανομένης υπόψη της νέας
απόφασης περί ανέγερσης λυκείου στην έκταση αυτή.
Γ. Οι αγωγές αποζημίωσης που άσκησαν οι προσφεύγοντες
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
10
26. Στις 20 Μαρτίου 2009, ο πρώτος προσφεύγων άσκησε ενώπιον
του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά αγωγή αποζημίωσης σε βάρος του
Δημοσίου. Αξίωνε το ποσό των 1.823.665,50 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη
και τα οποία αντιστοιχούσαν στους τόκους των ποσών που θα είχε
εισπράξει από την πώληση της ιδιοκτησίας του, συν ένα ποσό 300.000 ευρώ
για ηθική βλάβη.
27. Με μία άλλη αγωγή με την ίδια ημερομηνία, οι δύο άλλοι
προσφεύγοντες ζήτησαν αντίστοιχα 271.365,50 ευρώ και 819.996,50 ευρώ
για διαφυγόντα κέρδη, συν 75.000 ευρώ και 225.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
28. Οι εν λόγω αγωγές εκκρεμούν ακόμη. Την 1η Οκτωβρίου 2009,
ο πρόεδρος του διοικητικού πρωτοδικείου απέρριψε αίτηση προτίμησης η
οποία κατατέθηκε λόγω της προχωρημένης ηλικίας του πρώτου
προσφεύγοντος.
ΙΙ. ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ
Α. Το Σύνταγμα
29. Οι εφαρμοστέες διατάξεις του Συντάγματος του 1975 έχουν ως
εξής:
Άρθρο 17
«1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους, τα
δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να
ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.
2. Κανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για
δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο,
όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης
αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το
απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
11
τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Αν ζητηθεί
απευθείας ο οριστικός προσδιορισμός της αποζημίωσης, λαμβάνεται
υπόψη η αξία κατά το χρόνο της σχετικής συζήτησης στο
δικαστήριο. Αν η συζήτηση για τον οριστικό προσδιορισμό της
αποζημίωσης διεξαχθεί μετά την παρέλευση έτους από τη συζήτηση
για τον προσωρινό προσδιορισμό, τότε για τον προσδιορισμό της
αποζημίωσης λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της
συζήτησης για τον οριστικό προσδιορισμό. Στην απόφαση κήρυξης
πρέπει να δικαιολογείται ειδικά η δυνατότητα κάλυψης της δαπάνης
αποζημίωσης. Η αποζημίωση, εφόσον συναινεί ο δικαιούχος, μπορεί
να καταβάλλεται και σε είδος ιδίως με τη μορφή της παραχώρησης
της κυριότητας άλλου ακινήτου ή της παραχώρησης δικαιωμάτων
επί άλλου ακινήτου.
3. Η ενδεχόμενη μεταβολή της αξίας του απαλλοτριουμένου μετά τη
δημοσίευση της πράξης απαλλοτρίωσης, και μόνο εξαιτίας της, δεν
λαμβάνεται υπόψη.
4. Η αποζημίωση ορίζεται από τα αρμόδια δικαστήρια. Μπορεί να
οριστεί και προσωρινά δικαστικώς, ύστερα από ακρόαση ή
πρόσκληση του δικαιούχου, που μπορεί να υποχρεωθεί κατά την
κρίση του δικαστηρίου να παράσχει για την είσπραξή της ανάλογη
εγγύηση, σύμφωνα με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος. Νόμος μπορεί
να προβλέπει την εγκαθίδρυση ενιαίας δικαιοδοσίας, κατά
παρέκκλιση από το άρθρο 94, για όλες τις διαφορές και υποθέσεις
που σχετίζονται με απαλλοτρίωση, καθώς και την κατά
προτεραιότητα διεξαγωγή των σχετικών δικών. Με τον ίδιο νόμο
μπορεί να ρυθμίζεται ο τρόπος με τον οποίο συνεχίζονται εκκρεμείς
δίκες. Πριν καταβληθεί η οριστική ή προσωρινή αποζημίωση
διατηρούνται ακέραια όλα τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη και δεν
επιτρέπεται η κατάληψη. Προκειμένου να εκτελεστούν έργα
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
12
γενικότερης σημασίας για την οικονομία της Χώρας είναι δυνατόν,
με ειδική απόφαση του δικαστηρίου που είναι αρμόδιο για τον
οριστικό ή προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης, να
επιτρέπεται η πραγματοποίηση εργασιών και πριν από τον
προσδιορισμό και την καταβολή της αποζημίωσης, υπό τον όρο της
καταβολής εύλογου τμήματος της αποζημίωσης και της παροχής
πλήρους εγγύησης υπέρ του δικαιούχου της αποζημίωσης, όπως
νόμος ορίζει. Η δεύτερη πρόταση του πρώτου εδαφίου εφαρμόζεται
αναλόγως και στις περιπτώσεις αυτές. Η αποζημίωση που ορίστηκε
καταβάλλεται υποχρεωτικά το αργότερο μέσα σε ενάμισι έτος από
τη δημοσίευση της απόφασης για τον προσωρινό προσδιορισμό της
αποζημίωσης και, σε περίπτωση απευθείας αίτησης για οριστικό
προσδιορισμό της αποζημίωσης, από τη δημοσίευση της σχετικής
απόφασης του δικαστηρίου, διαφορετικά η απαλλοτρίωση αίρεται
αυτοδικαίως. Η αποζημίωση δεν υπόκειται, ως αποζημίωση, σε
κανένα φόρο, κράτηση ή τέλος.
(…)»
Άρθρο 95 § 5
«Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές
αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για
κάθε αρμόδιο όργανο, όπως νόμος ορίζει».
Β. Ο πολεοδομικός κώδικας
30. Από τις διατάξεις του πολεοδομικού κώδικα (άρθρο 154 §§ 2 και
3), του κώδικα δήμων και κοινοτήτων (άρθρο 77 § 3), από το νόμο
2690/1999 (άρθρα 4 § 1και 20 § 4) και από το νόμο 2831/2000 (άρθρο 29 §
4) προκύπτει ότι η άρση μίας απαλλοτρίωσης προϋποθέτει την
προηγούμενη παραπομπή στον δήμο προκειμένου αυτός να εκφράσει την
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
13
άποψή του ως προς την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου. Σε
περίπτωση παρέλευσης της προθεσμίας των δύο μηνών χωρίς κάποια
ενέργεια από την πλευρά του δήμου (άρθρο 77 § 3), το αρμόδιο όργανο της
νομαρχίας συνεδριάζει και αποφασίζει την άρση της απαλλοτρίωσης. Το
τροποποιημένο σχέδιο πόλης δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της
Κυβερνήσεως.
31. Σε γνωμοδότηση της 7ης Ιουλίου 2006, το Συμβούλιο της
Επικρατείας έκρινε ότι κατόπιν δικαστικής ακύρωσης της παράλειψης της
διοίκησης να άρει μία απαλλοτρίωση η οποία είχε επιβληθεί για μία μακρά
περίοδο χωρίς εν τέλει να πραγματοποιηθεί, η διοίκηση οφείλει να ρυθμίσει
το καθεστώς του ακινήτου είτε τροποποιώντας το ρυμοτομικό σχέδιο
προκειμένου να αρθεί η δέσμευση του ακινήτου, είτε επιβάλλοντας μία νέα
απαλλοτρίωση, για λόγους χωροταξίας και εφόσον υφίσταται η πρόθεση και
η δυνατότητα πραγματοποίησης της απαλλοτρίωσης με την καταβολή της
ενδεδειγμένης αποζημίωσης. Σε κάθε περίπτωση, τόσο για την άρση της
απαλλοτρίωσης όσο και για την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου, η
διαδικασία που προβλέπει το άρθρο 3 του διατάγματος της 17 Ιουλίου 1923
πρέπει να τηρείται, ήτοι η ανάρτηση του σχεδίου στο δημαρχείο, η
δημοσίευση της τροποποίησης στον τύπο και η εξέταση ενδεχόμενων
αντιρρήσεων.
32. Σε περίπτωση άρσης μίας απαλλοτρίωσης, προκειμένου να
συμμορφωθούν προς μία δικαστική απόφαση, οι πολεοδομικές υπηρεσίες
πρέπει να απευθύνουν στους δήμους ένα έγγραφο με το οποίο να τους
καλούν να αποφανθούν επί της αναγκαιότητας της διατήρησης της
απαλλοτρίωσης ή της δέσμευσης της ιδιοκτησίας καθώς και επί της
δυνατότητας άμεσης υλοποίησης της απαλλοτρίωσης με την καταβολή
ενδεδειγμένης αποζημίωσης. Αν ο δήμος δεν ενεργήσει εντός της
χορηγηθείσας προθεσμίας, η νομαρχία μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη
γνωμοδότηση του δήμου.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
14
Γ. Ο Εισαγωγικός Νόμος του Αστικού Κώδικα
33. Τα άρθρα 105 και 106 του εισαγωγικού νόμου του αστικού
κώδικα έχουν ως εξής:
Άρθρο 105
«Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου
κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το
δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή η παράλειψη
έγινε κατά παράβαση διάταξης, που υπάρχει για χάρη του γενικού
συμφέροντος. Μαζί με το δημόσιο ευθύνεται είς ολόκληρον και το
υπαίτιο πρόσωπο, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για την
ευθύνη των υπουργών.»
Άρθρο 106
«Οι διατάξεις των δύο προηγούμενων άρθρων εφαρμόζονται και
για την ευθύνη των δήμων, των κοινοτήτων ή των άλλων νομικών
προσώπων δημοσίου δικαίου από πράξεις ή παραλείψεις των
οργάνων που βρίσκονται στην υπηρεσία τους.»
34. Το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα
καθιερώνει την έννοια της ειδικής αδικοπραξίας δημοσίου δικαίου,
θεσπίζοντας μία εξωσυμβατική ευθύνη του Δημοσίου. Αυτή η ευθύνη είναι
αποτέλεσμα παρανόμων πράξεων ή παραλείψεων. Οι συγκεκριμένες
πράξεις μπορούν να είναι, όχι μόνον νομικές, αλλά και υλικές πράξεις της
διοίκησης, συμπεριλαμβανομένων και των καταρχήν μη εκτελεστών
πράξεων (απόφαση αριθ. 535/1971 του Αρείου Πάγου, Νομικό Βήμα, 19ο
έτος, σελ. 1414, απόφαση αριθ. 492/1967 του Αρείου Πάγου, Νομικό Βήμα,
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
15
16ο έτος, σελ. 75). Το παραδεκτό της αγωγής αποζημίωσης υπόκειται σε μία
προϋπόθεση: τον παράνομο χαρακτήρα της πράξης ή της παράλειψης.
35. Σύμφωνα με τη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων, η
υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης ή η μη
τήρηση των γενικών αρχών της χρηστής διοίκησης είναι ικανές να
στοιχειοθετήσουν την εξωσυμβατική ευθύνη της τελευταίας (βλέπε, μεταξύ
άλλων, διοικητικό εφετείο Αθηνών, αποφάσεις αριθ. 1605/93 και
1427/1998, Διοικητική Δίκη 1994, σελ. 369 και 1998, σελ. 963). Η
εξωσυμβατική ευθύνη της διοίκησης ομοίως στοιχειοθετείται στην
περίπτωση που ένα βάρος το οποίο βαρύνει νομίμως μία ιδιοκτησία συνιστά
ουσιώδη δέσμευση αυτής (Συμβούλιο της Επικρατείας, απόφαση αριθ.
2801/1991, ολομέλεια, Νομικό Βήμα 1992, σελ. 1091).
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
Ι. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6
§ 1 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
36. Οι προσφεύγοντες παραπονούνται για την άρνηση της διοίκησης
να συμμορφωθεί προς την απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου της 17ης
Ιουλίου 2006. Υποστηρίζουν ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της
Σύμβασης, το εφαρμοστέο τμήμα του οποίου έχει ως εξής:
«Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή
δικαίως (…) υπό (…) δικαστηρίου (…), το οποίον θα αποφασίση (…) επί
των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του αστικής
φύσεως (…)»
Α. Επί του παραδεκτού
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
16
37. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η αιτίαση αυτή δεν είναι
προδήλως αβάσιμη με την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Σύμβασης. Το
Δικαστήριο σημειώνει επιπλέον ότι αυτή δεν προσκρούει σε κανένα άλλο
λόγο απαραδέκτου. Πρέπει επομένως να κηρυχθεί παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
38. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι κατόπιν της έκδοσης μίας
διοικητικής ή δικαστικής απόφασης η οποία επικυρώνει την άρση μίας
απαλλοτρίωσης, επιβάλλεται η τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου.
Κατόπιν μίας τέτοιας άρσης, η διοίκηση υποχρεούται να ρυθμίσει εκ νέου
το πολεοδομικό καθεστώς του σχετικού οικοπέδου, διότι μόνο η άρση της
απαλλοτρίωσης ή άλλου βάρους που υφίσταται επί του οικοπέδου δεν αρκεί
ώστε να καταστήσει αυτό αυτομάτως οικοδομήσιμο. Η διοίκηση πρέπει
πρώτα να εξετάσει αν δεν υφίστανται αντικειμενικοί λόγοι που να
εμποδίζουν την οικοδόμηση (αν, για παράδειγμα, το οικόπεδο έχει δασικό
χαρακτήρα ή βρίσκεται εντός προστατευμένης ζώνης) ή αν υφίσταται
επιβεβλημένη ανάγκη δημιουργίας ενός δημόσιου χώρου μέσα στο πλαίσιο
της πολεοδομικής ανάπτυξης του τομέα. Συνεπώς, έως την τροποποίηση
του ρυμοτομικού σχεδίου, το πολεοδομικό καθεστώς του οικοπέδου
παραμένει σε εκκρεμότητα.
39. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με την απόφασή του της 17ης
Ιουλίου 2007, ο δήμος Κερατσινίου συμμορφώθηκε με την απόφαση του
διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά. Στην περίοδο μεταξύ της άρσης της
απαλλοτρίωσης και της επιβολής μίας νέας με σκοπό καταρχήν τη
δημιουργία από το δήμο ενός δημόσιου χώρου πρασίνου, κατόπιν την
ανέγερση λυκείου, οι προσφεύγοντες είχαν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν
την ιδιοκτησία τους. Εν τούτοις, ο δήμος, αφού συμμορφώθηκε προς την
προαναφερόμενη απόφαση, είχε το δικαίωμα να επιβάλει εκ νέου
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
17
απαλλοτρίωση, κάτι που γίνεται εξάλλου δεκτό στη νομολογία του
Συμβουλίου της Επικρατείας.
40. Τέλος, η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι αν οι προσφεύγοντες
θεωρούσαν ότι είχαν υποστεί ζημία λόγω του μεγάλου χρονικού
διαστήματος που παρήλθε άνευ αποζημίωσης, θα μπορούσαν να έχουν
ασκήσει αποζημίωση στη βάση των άρθρων 105 και 106 του εισαγωγικού
νόμου του αστικού κώδικα.
41. Οι προσφεύγοντες ανταπαντούν ότι, σύμφωνα με τον
πολεοδομικό κώδικα, προτού η αρμόδια διοικητική αρχή άρει το βάρος και
τροποποιήσει το ρυμοτομικό σχέδιο, ο δήμος Κερατσινίου και το υπουργείο
Περιβάλλοντος πρέπει να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με την
τροποποίηση του σχεδίου. Σε περίπτωση εκπνοής της νόμιμης προθεσμίας
που έχει προβλεφθεί για τον σκοπό αυτό χωρίς να έχει εκδοθεί
γνωμοδότηση, η τροποποίηση πρέπει να λάβει χώρα αμέσως. Εν τούτοις,
αυτή η διαδικασία είναι περιττή σε περίπτωση που η άρση του βάρους
λαμβάνει χώρα με δικαστική απόφαση: η παραπομπή της υπόθεσης στη
διοίκηση και η τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου δεν αποτελούν τότε
παρά μόνο μία διατύπωση. Ωστόσο, στην πράξη, η διαδικασία αυτή είναι
μακρόχρονη και οδηγεί σε άρνηση της διοίκησης να εκπληρώσει την
υποχρέωσή της και, εν τέλει, σε δήμευση των σχετικών ιδιοκτησιών.
42. Οι προσφεύγοντες υπογραμμίζουν ότι ο ισχυρισμός της
Κυβέρνησης, βάσει του οποίου ο δήμος Κερατσινίου συμμορφώθηκε προς
την απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου, είναι ανακριβής διότι ο δήμος
δεν είναι αρμόδιος ούτε για την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου
ούτε για την επιβολή νέας απαλλοτρίωσης. Εξάλλου, το προβλεπόμενο
ποσό για την αποζημίωση απαλλοτρίωσης δεν υπήρχε πλέον στον
προϋπολογισμό του 2009 και ήταν ο ίδιος ο δήμος που στις 16
Φεβρουαρίου 2009 είχε ζητήσει την απαλλοτρίωση για την ανέγερση του
λυκείου.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
18
43. Τέλος, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι προκειμένου η εκ
νέου επιβολή μίας απαλλοτρίωσης, κατόπιν της άρσης της προηγούμενης
απαλλοτρίωσης, να μπορεί να γίνει νόμιμα δεκτή, θα πρέπει ο ιδιοκτήτης να
έχει στη διάθεσή του προκειμένου να ασκήσει τα δικαιώματά του ένα
χρονικό διάστημα ανάλογο προς εκείνο για το οποίο η διοίκηση είχε
δεσμεύσει την ιδιοκτησία χωρίς τη χορήγηση αποζημίωσης.
44. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι το δικαίωμα πρόσβασης σε
δικαστήριο θα ήταν κενό περιεχομένου, αν η εσωτερική έννομη τάξη ενός
Συμβαλλομένου Κράτους επέτρεπε το να παραμείνει μία οριστική και
υποχρεωτική δικαστική απόφαση ανενεργή σε βάρος ενός διαδίκου.
Πράγματι, δε θα καθίστατο εύληπτο ότι το άρθρο 6 § 1 περιγράφει
λεπτομερώς τις δικονομικές εγγυήσεις –ισότητα, δημοσιότητα και
ταχύτητα- που χορηγούνται στους διαδίκους και ότι δεν προστατεύει την
εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων. Αν το άρθρο αυτό θεωρείτο ότι
αφορούσε αποκλειστικά την πρόσβαση σε δικαστήριο και τη διεξαγωγή της
δίκης, θα υφίστατο κίνδυνος δημιουργίας καταστάσεων ασυμβίβαστων με
την αρχή της υπεροχής του δικαίου που τα Συμβαλλόμενα Μέρη
δεσμεύονται να τηρούν επικυρώνοντας τη Σύμβαση. Η εκτέλεση μιας
απόφασης οποιουδήποτε δικαστηρίου πρέπει συνεπώς να θεωρείται ως
αναπόσπαστο τμήμα της «δίκης» με την έννοια του άρθρου 6 (βλέπε, ιδίως,
Hornsby κατά Ελλάδας, 19 Μαρτίου 1997, Recueil des arrêts et décisions
1997-II, § 40 και επ., Καραχάλιος κατά Ελλάδας, αριθ. 62503/00, § 29, 11
Δεκεμβρίου 2003). Επιπλέον, το Δικαστήριο υπογραμμίζει την ιδιαίτερη
σημασία που έχει η εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων στις διοικητικές
διαφορές (βλέπε Ιερά Μονή Προφήτου Ηλίου Θήρας κατά Ελλάδας, αριθ.
32259/02, § 34, 22 Δεκεμβρίου 2005).
45. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο σημειώνει ότι στις 17 Ιουλίου
2006, το διοικητικό πρωτοδικείο κήρυξε την αυτοδίκαιη άρση της
δέσμευσης των οικοπέδων των προσφευγόντων για τον λόγο ότι δεκάξι έτη
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
19
είχαν παρέλθει χωρίς να έχει καταβληθεί κάποια αποζημίωση σε αυτούς. Το
δικαστήριο διέταξε την παραπομπή της υπόθεσης στη διοίκηση
προκειμένου αυτή να προχωρήσει στην τυπική άρση της απαλλοτρίωσης
και στην τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου. Στις 7 Νοεμβρίου 2006, οι
προσφεύγοντες κάλεσαν την διοίκηση να συμμορφωθεί προς την απόφαση.
Εν τούτοις, παρά τη γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας το
οποίο, στις 28 Νοεμβρίου 2006, της συνιστούσε να εκτελέσει την απόφαση,
και των ενεργειών του δικηγόρου των προσφευγόντων ο οποίος, στις 28
Φεβρουαρίου 2007, εφιστούσε την προσοχή αυτής στις προθεσμίες που
έπρεπε να τηρηθούν, η διοίκηση δεν έλαβε μέτρα προς την κατεύθυνση
αυτή και δεν ενημέρωσε τους προσφεύγοντες για τις εξελίξεις της
διαδικασίας. Μόλις τον Μάιο του 2008 έμαθαν οι προσφεύγοντες ότι, στις
17 Ιουλίου 2007, η διοίκηση είχε άρει την απαλλοτρίωση που είχε κηρυχθεί
στις 7 Ιουνίου 1989, επιβάλλοντας ωστόσο συγχρόνως μία νέα με τον ίδιο
σκοπό, ήτοι τη δημιουργία χώρων πρασίνου. Θα πρέπει να παρατηρηθεί ότι
εντός των ίδιων των αρμόδιων υπηρεσιών, υπήρχαν αμφιβολίες ως προς τη
δυνατότητα άμεσης αποζημίωσης των προσφευγόντων (πιο πάνω
παράγραφος 16) και την καταλληλόλητα μίας νέας απαλλοτρίωσης (πιο
πάνω παράγραφοι 16-20). Επιπλέον, στις 16 Φεβρουαρίου και 14 Ιουλίου
2009, ο δήμος Κερατσινίου και οι υπουργοί Οικονομίας και Παιδείας
αντίστοιχα ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να διατηρήσουν τη νέα
απαλλοτρίωση, με σκοπό αυτή τη φορά την ανέγερση λυκείου.
46. Επί του τελευταίου αυτού σημείου, το Δικαστήριο δε θεωρεί ότι
η απόφαση της διοίκησης να προβεί εκ νέου σε απαλλοτρίωση της επίδικης
ιδιοκτησίας θέτει αφ’εαυτής κάποιο ζήτημα όσον αφορά την αιτίαση την
ελκόμενη από τη μη εκτέλεση της απόφασης του διοικητικού πρωτοδικείου.
Τούτο υπάγεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης. Το Συμβούλιο της
Επικρατείας το υπογράμμισε, εξάλλου, στη γνωμοδότησή του της 12ης
Μαΐου 2010, δηλώνοντας ότι έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
20
τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου, δεν επιτρέπεται η χορήγηση
οικοδομικής άδειας (πιο πάνω παράγραφος 24).
47. Εν τούτοις, οι ιδιοκτησίες των προσφευγόντων παραμένουν έως
σήμερα δεσμευμένες χωρίς να έχει καταβληθεί η οποιαδήποτε αποζημίωση.
Άλλως ειπείν, η νομική κατάσταση του οικοπέδου είναι όμοια με εκείνη
στην οποία βρισκόταν το 2006, όταν το διοικητικό πρωτοδικείο εξέδωσε
την απόφασή του: η οφειλόμενη αποζημίωση δεν έχει καταβληθεί από τη
διοίκηση και δεν έχει γίνει άρση του βάρους που είχε επιβληθεί επί των
επίμαχων ιδιοκτησιών.
48. Συνεπώς, η επιλογή των αρμόδιων αρχών, μεταξύ των οποίων ο
δήμος Κερατσινίου, να επιβάλουν, με την ίδια πράξη με την οποία γινόταν
άρση της κηρυχθείσας στις 7 Ιουνίου 1989 απαλλοτρίωσης, μία νέα
απαλλοτρίωση των ιδιοκτησιών των προσφευγόντων με τον ίδιο σκοπό
(δημιουργία χώρου πρασίνου), ο οποίος τροποποιήθηκε από τον ίδιο το
δήμο λίγα χρόνια αργότερα (ανέγερση λυκείου), δίδει καθαρά την αίσθηση
ότι οι εν λόγω αρχές δεν άντλησαν καμία συνέπεια ούτε από την απόφαση
του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά ούτε από τη συνταγματική
υποχρέωση που συνέδεε τη διαδικασία απαλλοτρίωσης ενός οικοπέδου με
την ταχεία καταβολή της οφειλόμενης αποζημίωσης.
49. Όχι μόνο οι αρχές δεν έδωσαν τις απαιτούμενες γνωμοδοτήσεις
εντός των προβλεπόμενων προθεσμιών (παράγραφοι 12-13), αλλά
προέβησαν σε νέα απαλλοτρίωση χωρίς καταβολή αποζημίωσης. Ως προς
τούτο, το Δικαστήριο σημειώνει ότι η διεύθυνση πολεοδομίας του
υπουργείου Προστασίας του Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων
Έργων επεσήμανε ότι στον προϋπολογισμό του δήμου για το έτος 2009 δεν
προβλέπονταν οι αναγκαίες πιστώσεις για την αποζημίωση των
προσφευγόντων (πιο πάνω παράγραφος 20), και ως εκ τούτου δεν μπορούσε
να πραγματοποιηθεί νέα απαλλοτρίωση. Στις αρχές του 2009, ήτοι δυόμισι
έτη μετά την απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου, η διεύθυνση
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
21
πολεοδομίας δήλωσε έτοιμη να εγκρίνει ένα νέο ρυμοτομικό σχέδιο που
καθιστούσε οικοδομήσιμα τα επίδικα οικόπεδα.
50. Εν τούτοις, η ενέργεια αυτή δεν ευόδωσε διότι το σχέδιο
προεδρικού διατάγματος που στόχευε στο να τροποποιήσει το ρυμοτομικό
σχέδιο και να καταστήσει οικοδομήσιμες τις ιδιοκτησίες των
προσφευγόντων κηρύχθηκε μη νόμιμο από το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Το εν λόγω δικαστήριο, μη δικάζον επί διαφοράς, κατέληξε σε αυτό το
συμπέρασμα διότι το υπουργείο Περιβάλλοντος είχε παραλείψει να
γνωστοποιήσει τη δική του εκτίμηση, στη βάση πολεοδομικών κριτηρίων
ως προς την ανάγκη διατήρησης της επίδικης έκτασης για τη δημιουργία
χώρου πρασίνου και την καταλληλότητα της προτεινόμενης
απαλλοτρίωσης. Το Συμβούλιο της Επικρατείας παρέπεμψε την υπόθεση
ενώπιον της διοίκησης προκειμένου αυτή να την εξετάσει εκ νέου.
51. Ωστόσο, το Δικαστήριο σημειώνει ότι η τροποποίηση του
ρυμοτομικού σχεδίου αποτελεί sine qua non προϋπόθεση για την
αποδέσμευση μίας ιδιοκτησίας της οποίας το βάρος έχει αρθεί με δικαστική
απόφαση.
52. Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι θα μπορούσε να γίνει δεκτό ότι μία
ιδιοκτησία, για την οποία το διοικητικό πρωτοδικείο έχει διαπιστώσει την
άρση του τεθέντος επί αυτής βάρους, δεν καθίσταται από αυτό και μόνο το
γεγονός αυτομάτως οικοδομήσιμη, το Δικαστήριο εκτιμά ότι η πλήρης
απόλαυση του περιουσιακού δικαιώματος δεν μπορεί να καταστεί απατηλή
λόγω της αδράνειας, της αμέλειας ή των σκόπιμων ή μη υπεκφυγών της
διοίκησης να λάβει εντός εύλογης προθεσμίας τα επιβεβλημένα για την
εκτέλεση μίας δικαστικής απόφασης μέτρα.
53. Υπό αυτές τις συνθήκες, το Δικαστήριο καταλήγει ότι οι εθνικές
αρχές δεν συμμορφώθηκαν προς την ίδια την ουσία της απόφασης του
διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά, στερώντας έτσι το άρθρο 6 § 1 της
Σύμβασης από οποιοδήποτε πρακτικό αποτέλεσμα.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
22
Υπήρξε συνεπώς παραβίαση αυτού του άρθρου.
ΙΙ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ
54. Οι προσφεύγοντες παραπονούνται ότι δεν είχαν στη διάθεσή
τους ένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο ώστε να παραπονεθούν για το νέο
βάρος που επιβλήθηκε επί των ιδιοκτησιών τους, κατόπιν της άρσης της
πρώτης απαλλοτρίωσης. Επικαλούνται ως προς τούτο το άρθρο 13 της
Σύμβασης, το οποίο έχει ως εξής:
«Παν πρόσωπον του οποίου τα αναγνωριζόμενα εν τη (…)
Συμβάσει δικαιώματα και ελευθερίαι παρεβιάσθησαν, έχει το
δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον εθνικής αρχής, έστω και
αν η παραβίασις διεπράχθη υπό προσώπων ενεργούντων εν τη
εκτελέσει των δημοσίων καθηκόντων των.»
Α. Επί του παραδεκτού
55. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η αιτίαση αυτή δεν είναι προδήλως
αβάσιμη με την έννοια του άρθρου 35 § 3 α) της Σύμβασης. Σημειώνει
επιπλέον ότι αυτή δεν προσκρούει σε κανέναν άλλο λόγο απαραδέκτου.
Πρέπει επομένως να κηρυχθεί παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
56. Οι προσφεύγοντες διευκρινίζουν ότι η τρέχουσα νομολογία του
Συμβουλίου της Επικρατείας θεωρεί ότι ένα οικόπεδο για το οποίο ένα
δικαστήριο έχει διαπιστώσει την άρση του βάρους επί αυτού δεν καθίσταται
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
23
οικοδομήσιμο (όπως ήταν πριν από τη δέσμευση), αλλά παραμένει
«πολεοδομικώς αρρύθμιστο» εωσότου η διοίκηση τροποποιήσει το
ρυμοτομικό σχέδιο, διαδικασία η οποία δεν έχει το χαρακτήρα της απλής
διατύπωσης για την εκτέλεση μίας δικαστικής απόφασης, αλλά είναι
παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιεί η διοίκηση εκτός των περιπτώσεων
απαλλοτρίωσης για την τροποποίηση ενός ρυμοτομικού σχεδίου.
Υπογραμμίζουν ότι αυτή η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας
δημιουργεί ένα νομικό φράγμα για τη διοίκηση η οποία καλείται να
συμμορφωθεί προς μία δικαστική απόφαση, όπως αυτή του διοικητικού
πρωτοδικείου στην παρούσα υπόθεση.
57. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι προσφεύγοντες διαθέτουν ένα
αποτελεσματικό ένδικο μέσο: εκείνο της αποζημίωσης στη βάση των
άρθρων 105 και 106 του εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα, για τη
ζημία που τους προκάλεσε η στέρηση της δυνατότητας άντλησης οφέλους
από μία ιδιοκτησία, λόγω της πολεοδομικής δέσμευσης αυτής για
μακρόχρονη περίοδο.
58. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι το άρθρο 13 της Συμβάσεως
εγγυάται την ύπαρξη, στο εσωτερικό δίκαιο, προσφυγής επιτρέπουσας την
επίκληση των δικαιωμάτων και ελευθεριών της Συμβάσεως, όπως είναι
δυνατό να αναγνωρίζονται από αυτή. Η διάταξη αυτή συνεπάγεται
επομένως την απαίτηση υπάρξεως εσωτερικής προσφυγής, η οποία
νομιμοποιεί σε εξέταση του περιεχομένου μιας «υποστηρίξιμης αιτίασης», η
οποία βασίζεται στη Σύμβαση, και σε χορήγηση της κατάλληλης
επανόρθωσης. Το πεδίο της υποχρέωσης που το άρθρο 13 επιβάλλει στα
Συμβαλλόμενα Κράτη ποικίλλει αναλόγως της φύσης της αιτίασης του
προσφεύγοντος. Εν τούτοις, η απαιτούμενη από το άρθρο 13 προσφυγή
πρέπει να είναι «αποτελεσματική» τόσο στη θεωρία όσο και ως προς το
νόμο (βλέπε, μεταξύ πολλών άλλων, Kudla κατά Πολωνίας [GC], αριθ.
30210/96, § 157, CEDH 2000-XI).
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
24
59. Ο «αποτελεσματικός χαρακτήρας μίας προσφυγής» υπό την
έννοια του άρθρου 13 δεν εξαρτάται από τη βεβαιότητα μίας ευνοϊκής για
τον προσφεύγοντα έκβασης. Ομοίως, η «αρχή» η οποία αναφέρεται στη
διάταξη αυτή δεν είναι απαραίτητο να είναι μία δικαστική αρχή, αλλά τότε
οι εξουσίες της και οι εγγυήσεις τις οποίες παρέχει λαμβάνονται υπόψη
κατά την εκτίμηση του αποτελεσματικού χαρακτήρα της προσφυγής η
οποία ασκείται ενώπιόν της (Δακτυλίδη κατά Ελλάδας, αριθ. 52903/99, § 47,
27 Μαρτίου 2003). Περαιτέρω, το σύνολο των ενδίκων μέσων που
προσφέρονται από το εσωτερικό δίκαιο δύναται να πληροί τις απαιτήσεις
του άρθρου 13, ακόμα και αν κανένα από αυτά δεν ανταποκρίνεται
αφ’εαυτού εξολοκλήρου στις εν λόγω απαιτήσεις (βλέπε, μεταξύ πολλών
άλλων, Silver και λοιποί κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 25 Μαρτίου 1983, §
113, série A nο 61, Chahal κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 15 Νοεμβρίου 1996,
§ 145, Recueil 1996-V).
60. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι η προσφυγή των προσφευγόντων
ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά κατέληξε σε μία απόφαση
αυτού η οποία διαπίστωνε την αυτοδίκαιη άρση της απαλλοτρίωσης της 7ης
Ιουνίου 1989 και παρέπεμπε την υπόθεση στη διοίκηση προκειμένου αυτή
να κηρύξει και τυπικά την εν λόγω άρση και να τροποποιήσει το
ρυμοτομικό σχέδιο, sine qua non προϋπόθεση για την αποδέσμευση της
ιδιοκτησίας. Αν και με την απόφαση της 17ης Ιουλίου 2007, ο δήμος
Κερατσινίου κήρυξε την άρση της αρχικής απαλλοτρίωσης, επέβαλε εν
τούτοις μία νέα απαλλοτρίωση με την ίδια απόφαση. Επιπλέον, η
τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου και η αναγνώριση της
οικοδομησιμότητας των σχετικών οικοπέδων, τις οποίες συνιστούσε το
σχέδιο προεδρικού διατάγματος, δεν εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο της
Επικρατείας. Το εν λόγω δικαστήριο σημείωσε, αφενός, ότι η ίδια η
διοίκηση είχε επισημάνει ότι η νέα απαλλοτρίωση δεν μπορούσε να
πραγματοποιηθεί λόγω μη πρόβλεψης των αναγκαίων πιστώσεων στον
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
25
προϋπολογισμό του δήμου Κερατσινίου, και, αφετέρου, διότι το υπουργείο
Περιβάλλοντος δεν είχε αποφανθεί επί της αναγκαιότητας διατήρησης ή μη
της σχετικής έκτασης προκειμένου να μεταμορφωθεί σε χώρο πρασίνου και
στην καταλληλότητα της προτεινόμενης απαλλοτρίωσης.
61. Αν και αποφαινόμενο στο πλαίσιο των συμβουλευτικών
αρμοδιοτήτων του, το Συμβούλιο της Επικρατείας εφάρμοσε τη νομολογία
του σύμφωνα με την οποία μόνο η άρση, δικαστικώς αναγνωρισθείσα, του
βάρους επί του απαλλοτριούμενου οικοπέδου, δεν επαναφέρει στην
προτέρα κατάσταση αλλά αφήνει το οικόπεδο «πολεοδομικώς αρρύθμιστο».
62. Μία τέτοια προσέγγιση δεν έχει τίποτα το μεμπτό εφόσον η
διοίκηση, όταν λάβει την απόφαση να προβεί σε νέα απαλλοτρίωση,
επιδεικνύει καλή πίστη και ταχύτητα στις ενέργειές της. Εν τούτοις, το
ελληνικό νομικό σύστημα δεν προβλέπει κανένα μέσο επανόρθωσης όταν η
διοίκηση προβαίνει σε νέα δέσμευση και επιδεικνύει προδήλως αδράνεια,
αμέλεια ή σκόπιμες ή μη υπεκφυγές, στη λήψη των αναγκαίων μέτρων για
τη νέα απαλλοτρίωση. Πράγματι, κηρύσσοντας νέα απαλλοτρίωση χωρίς να
καταβάλουν αποζημίωση, ή υπεκφεύγοντας για την τροποποίηση του
ρυμοτομικού σχεδίου προκειμένου να συμμορφωθούν προς την απόφαση
του διοικητικού πρωτοδικείου, οι αρχές μπορούν να δεσμεύσουν στο
διηνεκές τη χρήση των απαλλοτριούμενων οικοπέδων.
63. Τέλος, το Δικαστήριο σημειώνει ότι η αγωγή αποζημίωσης, η
οποία βασίζεται στα άρθρα 105 και 106 του εισαγωγικού νόμου του
αστικού κώδικα και την οποία επικαλείται η Κυβέρνηση, επιτρέπει μόνο να
επιδικασθεί στον ενδιαφερόμενο μία αποζημίωση λόγω μίας παράνομης
πράξης ή παράλειψης της διοίκησης (πιο πάνω παράγραφοι 33-35). Έχοντας
μόνο αποζημιωτικό χαρακτήρα, αυτό το ένδικο μέσο δεν επιτρέπει στους
ενδιαφερόμενους να προβάλουν στο εσωτερικό δίκαιο τις αξιώσεις τους
περί άρσης ενός βάρους που βαρύνει την ιδιοκτησία τους και να επιτύχουν
την επαναφορά στην προτέρα κατάσταση. Ωστόσο, οι προσφεύγοντες
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
26
παραπονούνται εν προκειμένω ότι δεν είχαν στη διάθεσή τους
αποτελεσματικό ένδικο μέσο προκειμένου να παραπονεθούν για το νέο
βάρος που επιβλήθηκε στις ιδιοκτησίες τους, κατόπιν της άρσης της πρώτης
απαλλοτρίωσης. Συνεπώς, το εν λόγω ένδικο μέσο το οποίο επικαλείται η
Κυβέρνηση δεν ήταν από τη φύση του ικανό να τους προσφέρει μία
προσήκουσα επανόρθωση της επικαλούμενης παραβίασης της Σύμβασης.
64. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι,
υπό τις συνθήκες της υπόθεσης, το Κράτος δεν εκπλήρωσε τις υποχρεώσεις
του που απορρέουν από το άρθρο 13 της Σύμβασης.
Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση αυτής της διάταξης.
ΙΙΙ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 ΤΟΥ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΑΡΙΘ.1
65. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η δέσμευση των
ιδιοκτησιών τους για μία τόσο μακρόχρονη περίοδο συνιστά παραβίαση του
δικαιώματός τους στο σεβασμό της περιουσίας. Επικαλούνται το άρθρο 1
του Πρωτοκόλλου αριθ.1, σύμφωνα με το οποίο:
«Έκαστο φυσικό ή νομικό πρόσωπο έχει δικαίωμα στον σεβασμό
της περιουσίας του. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί της ιδιοκτησίας
του παρά μόνον για λόγους δημόσιας ωφέλειας και σύμφωνα με
τους όρους που προβλέπονται από τον νόμο και τις γενικές αρχές
του διεθνούς δικαίου.
Οι προηγούμενες διατάξεις δεν θίγουν το δικαίωμα των Κρατών να
θεσπίζουν τους νόμους που κρίνουν απαραίτητους για να ρυθμίσουν
τη χρήση των αγαθών σύμφωνα με το γενικό συμφέρον και να
εξασφαλίσουν την πληρωμή των φόρων ή άλλων συνεισφορών ή
των προστίμων.»
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
27
66. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η βάση του κανόνα της
εξάντλησης των εθνικών ενδίκων μέσων που διατυπώνεται στο άρθρο 35 §
1 της Σύμβασης συνίσταται στο ότι, πριν να προσφύγει ενώπιον ενός
διεθνούς δικαστηρίου, ο προσφεύγων πρέπει να έχει δώσει στο υπεύθυνο
Κράτος την δυνατότητα να επανορθώσει τις επικαλούμενες παραβιάσεις με
τα εθνικά μέσα, χρησιμοποιώντας τα δικαστικά βοηθήματα που
προσφέρονται από την εθνική νομοθεσία αρκεί αυτά να αποδεικνύονται
αποτελεσματικά και επαρκή (βλέπε, μεταξύ άλλων, Fressoz et Roire κατά
Γαλλίας [GC], αριθ. 29183/95, § 37, CEDH 1999-I). Πράγματι, το άρθρο 35
§ 1 της Σύμβασης δεν προβλέπει παρά μόνον την εξάντληση των ενδίκων
μέσων που σχετίζονται με τις επίδικες παραβιάσεις και είναι διαθέσιμα και
επαρκή. Πρέπει να υπάρχουν σε επαρκή βαθμό βεβαιότητος, όχι μόνον στην
θεωρία, αλλά και στην πράξη, άλλως στερούνται της απαιτούμενης
αποτελεσματικότητας και προσβασιμότητας. Το εναγόμενο Κράτος έχει την
ευθύνη να καταδείξει ότι οι απαιτήσεις αυτές εκπληρώνονται (βλέπε,
μεταξύ πολλών άλλων, Dalia κατά Γαλλίας, απόφαση της 19 Φεβρουαρίου
1998, § 38, Recueil des arrêts et décisions 1998-I).
67. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο είναι της άποψης ότι οι
προσφεύγοντες πρέπει να συνεχίσουν με την ενώπιον των αρμόδιων
εθνικών δικαστηρίων αγωγή αποζημίωσής τους, στη βάση του άρθρου 105
του εισαγωγικού νόμου του αστικού κώδικα, με σκοπό την αποζημίωση για
τη δέσμευση της ιδιοκτησίας για αυτή την μακρόχρονη περίοδο. Το
Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, σύμφωνα με τη πάγια νομολογία των
διοικητικών δικαστηρίων, μία αγωγή αποζημίωσης στη βάση της
προαναφερόμενης διάταξης είναι παραδεκτή όταν η επιζήμια πράξη ή η
παράλειψη οφείλεται στην υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας
της διοίκησης ή στην παραβίαση της γενικής αρχής της ορθής διοίκησης.
Επιπλέον, η εθνική νομολογία δέχεται ρητά ότι, σε περίπτωση που ένα
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
28
βάρος το οποίο βαρύνει νομίμως μία ιδιοκτησία επιφέρει ουσιώδη
δέσμευση αυτής, γεννάται ευθύνη αποζημίωσης έναντι της διοίκησης.
Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο θεωρεί ότι το εν λόγω ένδικο μέσο
είναι, εν προκειμένω, ένα διαθέσιμο και προσήκον ένδικο μέσο υπό την
έννοια του άρθρου 35 § 1 της Σύμβασης (βλέπε, Δακτυλίδη κατά Ελλάδας
(déc.), αριθ. 52903/99, 28 Φεβρουαρίου 2002, Ρουσσάκης και λοιποί κατά
Ελλάδας (déc.), αριθ. 15945/02, 8 Ιανουαρίου 2004, Αμαλία Α.Ε. και
Κουλουβάτος Α.Ε. κατά Ελλάδας (déc.), αριθ. 20363/02, 28 Οκτωβρίου
2004).
68. Συνεπώς, το Δικαστήριο εκτιμά ότι οι προσφεύγοντες πρέπει να
περιμένουν την έκβαση της διαδικασίας αποζημίωσης την οποία έχουν
εισαγάγει ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων και να δώσουν έτσι στις
εθνικές αρχές την ευκαιρία να επανορθώσουν την επίδικη κατάσταση
(Μανώλης κατά Ελλάδας, αριθ. 2216/03, § 31, 19 Μαΐου 2005).
69. Έπεται ότι η αιτίαση αυτή είναι πρώιμη και πρέπει να
απορριφθεί, κατ’εφαρμογή του άρθρου 35 §§ 1 και 3 της Σύμβασης.
ΙV. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 41 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
70. Σύμφωνα με το άρθρο 41 της Σύμβασης,
«Εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση της Σύμβασης
ή των Πρωτοκόλλων της και εάν το εσωτερικό δίκαιο του Υψηλού
Συμβαλλομένου Μέρους επιτρέπει την ατελή μόνον επανόρθωση
των συνεπειών της παραβίασης αυτής, το Δικαστήριο επιδικάζει
στον ζημιωθέντα διάδικο, εφόσον συντρέχει λόγος, μία δίκαιη
ικανοποίηση.»
Α. Ζημία
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
29
71. Οι προσφεύγοντες αξιώνουν έκαστος 65.000 ευρώ για την ηθική
βλάβη την οποία υποστηρίζουν ότι υπέστησαν. Για την υλική ζημία, καλούν
το Δικαστήριο να τους επιδικάσει το ποσό που εκείνο θεωρεί προσήκον,
λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι οι αγωγές αποζημίωσης που
εκκρεμούν ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων δεν έχουν το χαρακτήρα
«αποτελεσματικής προσφυγής» για τις επίδικες παραβιάσεις.
72. Η Κυβέρνηση εκτιμά ότι το αιτούμενο ποσό για ηθική βλάβη
είναι υπερβολικό και ότι η διαπίστωση της παραβίασης συνιστά επαρκή
δίκαιη ικανοποίηση. Η αξίωση για υλική ζημία δεν έχει αιτιώδη συνάφεια
με την επικαλούμενη παραβίαση του άρθρου 6 § 1 και πρέπει να
απορριφθεί.
73. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι οι διαπιστώσεις παραβίασης της
Σύμβασης στις οποίες κατέληξε προκύπτουν αποκλειστικά από τη μη
εκτέλεση της απόφασης του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά και την
απουσία αποτελεσματικής προσφυγής ως προς τούτο. Υπό αυτές τις
συνθήκες, δε διαπιστώνει αιτιώδη συνάφεια μεταξύ των εν λόγω
παραβιάσεων και οποιασδήποτε υλικής ζημίας των προσφευγόντων.
Συντρέχει επομένως λόγος να απορριφθεί αυτό το τμήμα των αξιώσεών
τους. Απεναντίας, το Δικαστήριο εκτιμά ότι οι προσφεύγοντες υπέστησαν
μία βέβαιη ηθική βλάβη. Αποφαινόμενο κατά δίκαιη κρίση, σύμφωνα με τις
επιταγές του άρθρου 41 της Σύμβασης, επιδικάζει σε έκαστο εξ αυτών το
ποσό των 12.000 ευρώ για την αιτία αυτή, ήτοι το συνολικό ποσό των
36.000 ευρώ, πλέον οποιουδήποτε ποσού μπορεί να οφείλεται ως φόρος.
Β. Έξοδα και δικαστική δαπάνη
74. Οι προσφεύγοντες δε ζητούν την καταβολή της αμοιβής των
δικηγόρων τους για τη διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου. Αξιώνουν
μόνο το ποσό των 416 ευρώ για τα έξοδα μετάφρασης στην αγγλική
γλώσσα των παρατηρήσεών τους σε απάντηση εκείνων της Κυβέρνησης.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
30
75. Η Κυβέρνηση δεν εκφέρει άποψη.
76. Λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων που έχει στην κατοχή του
και της νομολογίας του, το Δικαστήριο επιδικάζει στους προσφεύγοντες το
αιτούμενο ποσό.
Γ. Τόκοι υπερημερίας
77. Το Δικαστήριο κρίνει προσήκον να βασίσει το επιτόκιο των
τόκων υπερημερίας στο επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΟΜΟΦΩΝΑ,
1. Κηρύσσει την προσφυγή παραδεκτή ως προς τις αιτιάσεις τις
ελκόμενες από τα άρθρα 6 § 1 και 13 της Σύμβασης σχετικά με τη
μη εκτέλεση της απόφασης του διοικητικού πρωτοδικείου Πειραιά
και την απουσία αποτελεσματικού ενδίκου μέσου ως προς τούτο, και
απαράδεκτη κατά τα λοιπά.
2. Αποφαίνεται ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της
Σύμβασης.
3. Αποφαίνεται ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης.
4. Αποφαίνεται ότι:
α) ότι το εναγόμενο Κράτος οφείλει να καταβάλει, μέσα σε τρεις
μήνες από την ημέρα κατά την οποία η απόφαση θα καταστεί
τελεσίδικη σύμφωνα με το άρθρο 44 § 2 της Σύμβασης, τα
ακόλουθα ποσά:
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/1054
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
31
i) 12.000 (δώδεκα χιλιάδες) ευρώ σε έκαστο εκ των
προσφευγόντων, πλέον οποιουδήποτε ποσού που
μπορεί να οφείλεται ως φόρος, για ηθική βλάβη,
ii) 416 (τετρακόσια δεκαέξι) ευρώ από κοινού στους
προσφεύγοντες, πλέον οποιουδήποτε ποσού
μπορεί να οφείλεται ως φόρος από εκείνους, για
έξοδα και δικαστική δαπάνη,
β) ότι, από τη λήξη της προθεσμίας αυτής και μέχρι την καταβολή,
τα ποσά αυτά θα προσαυξηθούν με τόκους υπολογιζόμενους με
επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας, το οποίο θα ισχύει κατά την εν λόγω περίοδο,
προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
5. Απορρίπτει το αίτημα δίκαιης ικανοποίησης κατά τα λοιπά.
Συντάχθηκε στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια κοινοποιήθηκε
εγγράφως στις 31 Ιανουαρίου 2012 κατ’εφαρμογή του άρθρου 77 §§ 2 και 3
του κανονισμού.
(υπογραφή) (υπογραφή)
Søren Nielsen Nina Vajić
Γραμματέας Πρόεδρος
Ακριβής μετάφραση του συνημμένου
εγγράφου από τα γαλλικά.
Αθήνα, 20 Φεβρουαρίου 2012.
Ο μεταφραστής
Αλέξανδρος Πετρουτσόπουλος

(Προσφυγή αριθ. 31873/08)

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ κατά ΕΛΛΑΔΑΣ
(Προσφυγή αριθ. 31873/08)
Η απόφαση διορθώθηκε σύμφωνα με το άρθρο 81 του Κανονισμού του
Δικαστηρίου την 29 Μαρτίου 2012
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
7 Φεβρουαρίου 2012
Η παρούσα απόφαση είναι οριστική. Μπορεί να υποστεί τυπικές διορθώσεις.
Β.Α.Τ.
Στην υπόθεση και λοιποί κατά Ελλάδας,
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (πρώτο
τμήμα), συνεδριάζοντας σε Επιτροπή αποτελούμενη από τους:
Anatoly Kovler, πρόεδρος,
Λινό-Αλέξανδρο Σισιλιάνο,
Erik Møse, δικαστές,
και André Wampach, αναπληρωτής γραμματέας τμήματος.
Αφού διασκέφθηκε σε συμβούλιο στις 17 Ιανουαρίου 2012,
Εκδίδει την πιο κάτω απόφαση, η οποία ελήφθη την ημερομηνία
αυτή:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
1. Η υπόθεση έχει εισαχθεί με μία προσφυγή (αριθ. 31873/08)
στρεφόμενη κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από είκοσι δύο υπηκόους
του Κράτους αυτού, τα ονόματα των οποίων εκτίθενται στο παράρτημα («οι
προσφεύγοντες»), οι οποίοι προσέφυγαν ενώπιον του Δικαστηρίου στις 23
Ιουνίου 2008 δυνάμει του άρθρου 34 της Σύμβασης για την προστασία των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών («η
Σύμβαση»).
2. Οι προσφεύγοντες εκπροσωπούνται από την κυρία Ζ. Τσιλιούκα-
Μούσμουλα, δικηγόρο του συλλόγου Αθηνών. Η Ελληνική Κυβέρνηση («η
Κυβέρνηση») εκπροσωπήθηκε από τους απεσταλμένους του αντιπροσώπου
της, κύριο Κ. Γεωργιάδη, πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους,
και κυρία Μ. Γερμάνη, δικαστική αντιπρόσωπο του Νομικού Συμβουλίου
του Κράτους.
3. Στις 3 Σεπτεμβρίου 2009, η προσφυγή κοινοποιήθηκε στην
Κυβέρνηση.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Ι. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Β.Α.Τ.
4. Οι προσφεύγοντες ανήκουν ή άνηκαν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας
ως ιατροί και εργάζονται ή εργάζονταν στο δημόσιο νοσοκομείο «Γενικό
Νοσοκομείο Αθηνών – Λαϊκό».
5. Στις 10 και 13 Φεβρουαρίου 1995, κατέθεσαν ενώπιον του
διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών τρεις αγωγές με σκοπό την καταβολή
αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση, η οποία είχε ορισθεί στο 1/65
του βασικού μισθού τους με απόφαση της 14ης Ιουνίου 1991 του υπουργού
Οικονομίας. Οι προσφεύγοντες υποστήριζαν ότι μεταξύ 1ης Ιουλίου 1991
και 31ης Δεκεμβρίου 1993 είχαν λάβει μόνο ένα ποσό που αντιστοιχούσε
στο 1/100 του μισθού τους.
6. Το 1997 και το 1998, κάθε φορά με τρεις προδικαστικές
αποφάσεις, το διοικητικό πρωτοδικείο Αθηνών ανέβαλε την εξέταση των
αγωγών έως τη δημοσίευση από την ολομέλεια του Συμβουλίου της
Επικρατείας μίας απόφασης επί συναφούς ζητήματος με εκείνο που είχαν
θέσει οι προσφεύγοντες. Η απόφαση αυτή εκδόθηκε το 1999 από το
ανώτατο διοικητικό δικαστήριο (απόφαση αριθ. 4108/99).
7. Το 2001, με τρεις προδικαστικές αποφάσεις, το διοικητικό
πρωτοδικείο ανέβαλε εκ νέου την εξέταση των αγωγών. Απηύθυνε αίτημα
στο υπουργείο Οικονομίας να το ενημερώσει αν η απόφαση της 14ης
Ιουνίου 1991 είχε πράγματι εφαρμοσθεί στους υπαλλήλους του Δημοσίου,
των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και σε άλλα νομικά πρόσωπα
δημοσίου δικαίου (αποφάσεις αριθ. 2873, 2874, 2875/2001). Επιπλέον, με
την απόφαση του αριθ. 2873/2001, το διοικητικό πρωτοδικείο Αθηνών
διαπίστωσε ότι, στις 8 Φεβρουαρίου 2001, ο υπ’αριθ. 21 προσφεύγων είχε
παραιτηθεί από τη διαδικασία.
8. Στις 25 Οκτωβρίου 2005, το διοικητικό πρωτοδικείο Αθηνών
απέρριψε τις αγωγές (αποφάσεις αριθ. 12414, 12421, 12422/2005). Στην
απόφαση αριθ. 12422/2005, ο υπ’αριθ. προσφεύγων εμφανιζόταν ως
συμμετέχων στη διαδικασία.
9. Στις 4 Απριλίου και 16 Μαΐου 2006, οι προσφεύγοντες,
συμπεριλαμβανομένου του υπ’αριθ. 21 προσφεύγοντα, άσκησαν έφεση.
10. Στις 30 Ιανουαρίου 2008 και 12 Φεβρουαρίου 2009, το
διοικητικό εφετείο Αθηνών απέρριψε τις εφέσεις (αποφάσεις αριθ. 255,
257/2008 και 444/2009).
11. Στις 10 Νοεμβρίου 2008 και 17 Ιουνίου 2009, οι προσφεύγοντες,
συμπεριλαμβανομένου του υπ’αριθ. 21 προσφεύγοντα, άσκησαν αίτηση
αναίρεσης κατά των αποφάσεων αριθ. 255, 257/2008 και 444/2009. Από
τον φάκελο προκύπτει ότι η υπόθεση εκκρεμεί επί του παρόντος ενώπιον
του Συμβουλίου της Επικρατείας.
ΙΙ. ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
12. Σύμφωνα με το άρθρο 33 του διατάγματος αριθ. 341/1978 το
οποίο ίσχυε κατά την περίοδο της άσκησης της αγωγής των προσφευγόντων
ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών, ο πρόεδρος του
δικαστηρίου μπορούσε οποτεδήποτε να ορίσει τη δικάσιμο σε πλησιέστερη
ημερομηνία από την αρχικώς ορισθείσα, είτε αυτεπάγγελτα είτε με αίτημα
ενός εκ των διαδίκων.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 § 1
ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
13. Οι προσφεύγοντες παραπονούνται για τη διάρκεια και το μη
δίκαιο χαρακτήρα της διαδικασίας ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων.
Επικαλούνται το άρθρο 6 § 1 της Σύμβασης, το εφαρμοστέο τμήμα του
οποίου έχει ως εξής:
«Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή (…)
εντός λογικής προθεσμίας υπό (…) δικαστηρίου (…), το οποίον θα
αποφασίση (…) επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και
υποχρεώσεών του αστικής φύσεως (…)»
Α. Επί της διάρκειας της διαδικασίας
1. Επί του παραδεκτού
14. Καταρχήν, η Κυβέρνηση σημειώνει ότι ο υπ’αριθ. 21
προσφεύγων παραιτήθηκε από τη διαδικασία ενώπιον του διοικητικού
πρωτοδικείου Αθηνών και ότι, συνεπώς, δεν έχει την ιδιότητα του θύματος
σύμφωνα με τη Σύμβαση. Κατά δεύτερον, η Κυβέρνηση καλεί το
Δικαστήριο να απορρίψει την προσφυγή λόγω μη τήρησης της εξάμηνης
προθεσμίας. Ως προς τούτο, αναφέρεται στην προσφυγή των
προσφευγόντων όπου υποδεικνύουν ότι η πρώτη διαδικασία είχε στην
πραγματικότητα περατωθεί με τις αποφάσεις αριθ. 12414, 12421,
12422/2005 του διοικητικού πρωτοδικείου Αθηνών το οποίο απέρριψε τα
αιτήματά τους, καθώς η εφαρμοστέα νομολογία του Συμβουλίου της
Επικρατείας δεν ήταν ευνοϊκή για εκείνους την περίοδο εκείνη.
15. Οι προσφεύγοντες υπογραμμίζουν ότι έκριναν χρήσιμο να
συνεχίσουν τη διαδικασία ενώπιον των ανώτερων δικαστηρίων διότι κατά
το παρελθόν υφίστατο μία σύγκρουση νομολογίας επί αυτού του είδους τα
ζητήματα.
16. Αναφορικά με την ένσταση της Κυβέρνησης ως προς τον
υπ’αριθ. 21 προσφεύγοντα, το Δικαστήριο σημειώνει ότι, όπως προκύπτει
από τον φάκελο, αυτός ήταν διάδικος στη διαδικασία τόσο ενώπιον του
διοικητικού πρωτοδικείου όσο και ενώπιον του εφετείου και του
Συμβουλίου της Επικρατείας ενώπιον του οποίου εκκρεμεί επί του
παρόντος η διαδικασία. Έπεται ότι συμμετείχε σε όλα τα στάδια της
επίδικης διαδικασίας και ότι μπορεί να θεωρηθεί «θύμα» υπό την έννοια του
άρθρου 34 της Σύμβασης. Κατά συνέπεια, αυτή η ένσταση της Κυβέρνησης
πρέπει να απορριφθεί.
17. Αναφορικά με την ένσταση της Κυβέρνησης που έλκεται από τη
μη τήρηση της εξάμηνης προθεσμίας, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι δεν
είναι αρμόδιο να αξιολογήσει τις πιθανότητες επιτυχίας των
προσφευγόντων εφόσον αποφασίσουν να εξαντλήσουν τα εθνικά ένδικα
μέσα. Πρέπει συνεπώς να απορριφθεί αυτή η ένσταση στο μέτρο που η
επίδικη διαδικασία εκκρεμεί ακόμη ενώπιον του Συμβουλίου της
Επικρατείας (βλέπε Καρδαράς και λοιποί κατά Ελλάδας, αριθ. 41714/08, §
22, 3 Φεβρουαρίου 2011).
18. Επιπλέον, το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η αιτίαση αυτή δεν είναι
προδήλως αβάσιμη υπό την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Σύμβασης.
Σημειώνει επιπλέον ότι αυτή δεν προσκρούει σε κανέναν άλλο λόγο
απαραδέκτου. Πρέπει συνεπώς να κηρυχθεί παραδεκτή.
2. Επί της ουσίας
19. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι η περίοδος που πρέπει να ληφθεί
υπόψη άρχισε στις 10 και 13 Φεβρουαρίου 1995, ημερομηνίες κατά τις
οποίες οι προσφεύγοντες κατέθεσαν τρεις αγωγές ενώπιον του διοικητικού
πρωτοδικείου Αθηνών. Η διαδικασία εκκρεμεί ακόμη ενώπιον του
Συμβουλίου της Επικρατείας. Έχει ως εκ τούτου διαρκέσει έως σήμερα
πάνω από δεκαέξι έτη και εννέα μήνες για τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας.
20. Η Κυβέρνηση επικαλείται την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, η
οποία έθετε νομικά ζητήματα τα οποία αποτελούσαν αντικείμενο μίας
άλλης εκκρεμούς ενώπιον της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας
διαδικασίας. Κατ’αυτήν, η διάρκεια των διαδικασιών οφείλεται και στη
συμπεριφορά των προσφευγόντων οι οποίοι επέδειξαν έλλειψη
ενδιαφέροντος για την ταχεία διεξαγωγή τους, ιδίως στην παράλειψη των
προσφευγόντων να αξιοποιήσουν τις διατάξεις της νομοθεσίας που
επέτρεπαν τον ορισμό δικασίμων σε συντομότερα χρονικά διαστήματα.
21. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η υπόθεση δεν ήταν
πολύπλοκη διότι δεν αφορούσε παρά την ερμηνεία μίας μόνο νομοθετικής
διάταξης. Επιπλέον, υπογραμμίζουν ότι οι διατάξεις που επιτρέπουν την
επιτάχυνση της διαδικασίας εφαρμόζονται μόνο σε ορισμένες εξαιρετικές
περιπτώσεις, όπως οι συντάξεις ατόμων με σοβαρή αναπηρία. Οι
καθυστερήσεις στον ορισμό των δικασίμων ενώπιον του διοικητικού
πρωτοδικείου Αθηνών και το διοικητικού εφετείου Αθηνών αγγίζουν τα
πέντε, σχεδόν έξι έτη.
22. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι ο εύλογος χαρακτήρας της
διάρκειας μίας διαδικασίας εκτιμάται σύμφωνα με τις συνθήκες της
υπόθεσης και λαμβανομένων υπόψη των κριτηρίων που έχουν καθιερωθεί
από την νομολογία του, ειδικότερα της πολυπλοκότητας της υπόθεσης, της
συμπεριφοράς των προσφευγόντων και εκείνης των αρμοδίων αρχών,
καθώς και αντικειμένου της διαφοράς για τους ενδιαφερόμενους (βλέπε,
μεταξύ πολλών άλλων, Frydlender κατά Γαλλίας [GC], αριθ. 30979/96, §
43, CEDH 2000-VII).
23. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο σημειώνει ότι το διοικητικό
πρωτοδικείο Αθηνών χρειάστηκε πάνω από δέκα έτη για να εκδώσει την
απόφασή του, περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας εξέδωσε τρεις φορές
προδικαστικές αποφάσεις. Είναι αλήθεια ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου
αυτής, υπήρξε αναστολή της διαδικασίας εν αναμονή μίας απόφασης της
ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας επί ενός ζητήματος συναφούς
με εκείνο που έθετε η παρούσα υπόθεση, στοιχείο το οποίο καταδεικνύει
ότι η υπόθεση παρουσίαζε μία κάποια πολυπλοκότητα. Το Δικαστήριο
σημειώνει ωστόσο ότι ακόμη κι αν δε ληφθεί υπόψη το χρονικό διάστημα
που παρήλθε έως τη δημοσίευση της απόφασης αριθ. 4108/99 του
Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία επέλυσε το προαναφερόμενο
παρόμοιο ζήτημα, η διάρκεια ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου δεν
ήταν εύλογη. Επιπλέον, οι αιτήσεις αναίρεσης ενώπιον του Συμβουλίου της
Επικρατείας, οι οποίες ασκήθηκαν το Νοέμβριο του 2008 και τον Ιούνιο
του 2009, εκκρεμούν ακόμη. Τέλος, το Δικαστήριο σημειώνει ότι, όπως
προκύπτει από τον φάκελο, η συμπεριφορά των προσφευγόντων δεν
επιβράδυνε υπέρμετρα την επίδικη διαδικασία.
24. Το Δικαστήριο εκτιμά συνεπώς ότι η επίδικη διαδικασία δεν
ανταποκρίνεται στην απαίτηση της «λογικής προθεσμίας». Συνεπώς,
υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.
Β. Επί του δίκαιου χαρακτήρα της διαδικασίας
Επί του παραδεκτού
25. Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των στοιχείων που έχει στη
διάθεσή του, το Δικαστήριο, στο μέτρο που είναι αρμόδιο να κρίνει τους
διατυπωθέντες ισχυρισμούς, δε διαπίστωσε καμία ένδειξη παραβίασης του
άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης όσον αφορά τον δίκαιο χαρακτήρα της επίδικης
διαδικασίας.
26. Έπεται ότι αυτό το τμήμα της προσφυγής είναι προδήλως
αβάσιμο και πρέπει να απορριφθεί κατ’εφαρμογή του άρθρου 35 §§ 3 (α)
και 4 της Σύμβασης.
ΙΙ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ
27. Επικαλούμενοι το άρθρο 13 της Σύμβασης, οι προσφεύγοντες
παραπονούνται για την απουσία πραγματικής προσφυγής προκειμένου να
παραπονεθούν για τη διάρκεια της διαδικασίας. Το άρθρο αυτό έχει ως
εξής:
«Παν πρόσωπον του οποίου τα αναγνωριζόμενα εν τη (…)
Συμβάσει δικαιώματα και ελευθερίαι παρεβιάσθησαν, έχει το
δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον εθνικής αρχής, έστω και
αν η παραβίασις διεπράχθη υπό προσώπων ενεργούντων εν τη
εκτελέσει των δημοσίων καθηκόντων των.»
Α. Επί του παραδεκτού
28. Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η αιτίαση αυτή δεν είναι
προδήλως αβάσιμη με την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Σύμβασης. Το
Δικαστήριο σημειώνει επιπλέον ότι αυτή δεν προσκρούει σε κανέναν άλλο
λόγο απαραδέκτου. Πρέπει επομένως να κηρυχθεί παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
29. Η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι προσφεύγοντες μπορούσαν
αφενός να ζητήσουν τον ορισμό δικασίμου σε συντομότερη ημερομηνία
από εκείνη που είχε αρχικά ορισθεί και, αφετέρου, να ασκήσουν αγωγή
αποζημίωσης στη βάση του άρθρου 105 του εισαγωγικού νόμου του
αστικού κώδικα.
33. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι είχε ήδη την ευκαιρία να
διαπιστώσει ότι η ελληνική έννομη τάξη δεν προσφέρει στους
ενδιαφερόμενους μία πραγματική προσφυγή με την έννοια του άρθρου 13
της Σύμβασης που να τους επιτρέπει να παραπονεθούν για τη διάρκεια μιας
διαδικασίας (βλέπε, μεταξύ πολλών άλλων, Φραγγαλέξη κατά Ελλάδας,
αριθ. 8830/03, 9 Ιουνίου 2005, §§ 18-23, και Τσουκαλάς κατά Ελλάδας,
αριθ. 12286/08, 22 Ιουλίου 2010). Το Δικαστήριο δε διακρίνει εν
προκειμένω κανένα λόγο για να απομακρυνθεί από τη νομολογία αυτή,
πολύ περισσότερο αφού η Κυβέρνηση δε βεβαιώνει ότι η ελληνική έννομη
τάξη έχει εν τω μεταξύ αποκτήσει ένα τέτοιο ένδικο μέσο.
31. Ως εκ τούτου, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 εν προκειμένω.
ΙΙΙ. ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 1 ΤΟΥ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟΥ ΑΡΙΘ.1
32. Επικαλούμενοι το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου αριθ.1, οι
προσφεύγοντες παραπονούνται ότι τους στέρησαν ένα μέρος της
αποζημίωσης για υπερωριακή απασχόληση την οποία ισχυρίζονταν ότι
δικαιούνταν.
33. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι οι προσφεύγοντες είχαν ασκήσει
τις αγωγές τους ενώπιον του διοικητικού πρωτοδικείου προκειμένου να
τους καταβληθεί συμπληρωματική αποζημίωση, καθορισθείσα σε ένα
συγκεκριμένο ποσοστό επί του μισθού τους, για υπερωριακή απασχόληση
στηριζόμενοι σε μία υπουργική απόφαση του 1991. Η αιτίαση των
προσφευγόντων σε αυτή την υπόθεση είναι παρόμοια με εκείνη που έχει
προβληθεί σε άλλες υποθέσεις ήδη εξετασθείσες από το Δικαστήριο (βλέπε,
ενδεικτικά, τις αποφάσεις Αρβανιτάκη-Ρομποτή κατά Ελλάδας, αριθ.
27278/03, § 21, 18 Μαΐου 2006 και Αβδελίδης και λοιποί κατά Ελλάδας,
αριθ. 15938/06, 10 Απριλίου 2008, § 16). Στις αποφάσεις αυτές, το
Δικαστήριο αποφάνθηκε ως εξής:
«Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η προβαλλόμενη αξίωση των
προσφευγόντων δεν μπορεί να θεωρηθεί «αγαθό» με την έννοια του
άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου αριθ.1, καθώς δεν είχε διαπιστωθεί από
δικαστική απόφαση έχουσα ισχύ δεδικασμένου. Εν τούτοις, αυτή
είναι η προϋπόθεση ώστε μία αξίωση να είναι βεβαία και απαιτητή
και, συνεπώς, να προστατεύεται από το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου
αριθ.1 (βλέπε ιδίως Ελληνικά Διυλιστήρια Στραν και Στρατής
Ανδρεάδης κατά Ελλάδας, 9 Δεκεμβρίου 1994, § 59, série A, no.
301-B). Ειδικότερα, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι, καθόσο χρόνο η
υπόθεση των προσφευγόντων εκκρεμούσε ενώπιον των εθνικών
δικαστηρίων, από την αγωγή των προσφευγόντων δεν εγεννάτο υπέρ
αυτών δικαίωμα απαίτησης, αλλά μόνο το ενδεχόμενο επίτευξης
παρόμοιας απαίτησης.»
34. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο δε διακρίνει κανένα λόγο για να
απομακρυνθεί από το συμπέρασμα αυτό.
35. Έπεται ότι αυτό το τμήμα της προσφυγής πρέπει να απορριφθεί
ως προδήλως αβάσιμο, κατ’εφαρμογή του άρθρου 35 §§ 3 (α) και 4 της
Σύμβασης.
ΙV. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 41 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
36. Σύμφωνα με το άρθρο 41 της Σύμβασης,
«Εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση της Σύμβασης
ή των Πρωτοκόλλων της και εάν το εσωτερικό δίκαιο του Υψηλού
Συμβαλλομένου Μέρους επιτρέπει την ατελή μόνον επανόρθωση
των συνεπειών της παραβίασης αυτής, το Δικαστήριο επιδικάζει
στον ζημιωθέντα διάδικο, εφόσον συντρέχει λόγος, μία δίκαιη
ικανοποίηση.»
Α. Ζημία
37. Οι προσφεύγοντες αξιώνουν έκαστος ένα ποσό μεταξύ 13.260
και 17.500 ευρώ για την ηθική βλάβη που υποστηρίζουν ότι υπέστησαν.
38. Η Κυβέρνηση υπογραμμίζει ότι οι προσφεύγοντες επιχειρούν να
λάβουν για ηθική βλάβη τα ποσά που θα είχαν λάβει αν τα ελληνικά
δικαστήρια είχαν κάνει δεκτές τις αγωγές τους. Τούτο προκύπτει σαφώς
από το γεγονός ότι στην προσφυγή τους αξίωναν αρχικά 18.000 για υλική
ζημία και 1.800 ευρώ για ηθική βλάβη.
39. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η επιμήκυνση της επίδικης
διαδικασίας πέραν της «λογικής προθεσμίας» προκάλεσε στους
προσφεύγοντες μία βέβαιη ηθική βλάβη η οποία αιτιολογεί την επιδίκαση
αποζημίωσης. Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των προσφευγόντων, τον
αριθμό των διαδικασιών, τη φύση των παραβιάσεων που διαπιστώθηκαν
καθώς και την ανάγκη καθορισμού των ποσών κατά τρόπο ώστε το
συνολικό ποσό να συμβαδίζει με τη νομολογία του επί του ζητήματος και
να είναι εύλογο υπό το φως του διακυβεύματος της επίδικης διαδικασίας
(Αρβανιτάκη-Ρομποτή και λοιποί κατά Ελλάδας [GC], αριθ. 27278/03, §§
29-32, 15 Φεβρουαρίου 2008), το Δικαστήριο επιδικάζει για την αιτία αυτή,
σε έκαστο εκ των προσφευγόντων, το ποσό των 8.000 ευρώ, πλέον
οποιουδήποτε ποσού μπορεί να οφείλεται ως φόρος επί του ποσού αυτού.
Β. Έξοδα και δικαστική δαπάνη
40. Οι προσφεύγοντες διευκρινίζουν ότι για τα έξοδα και τη
δικαστική δαπάνη ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων καθώς και για εκείνα
ενώπιον του Δικαστηρίου, έκαστος εξ αυτών αναγκάστηκε να καταβάλει
ποσό 12.558 ευρώ. Εν τούτοις, ζητούν μόνο το ποσό των 500 ευρώ
συμπεριλαμβανομένων όλων των εξόδων και της δικαστικής δαπάνης.
41. Η Κυβέρνηση υπογραμμίζει ότι οι προσφεύγοντες δεν
προσκομίζουν τα αναγκαία δικαιολογητικά για τα ποσά που αξιώνουν.
42. Λαμβανομένης υπόψη της απουσίας οποιουδήποτε
δικαιολογητικού από την πλευρά των προσφευγόντων και της νομολογίας
του επί του ζητήματος, το Δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα για έξοδα και
τη δικαστική δαπάνη.
Γ. Τόκοι υπερημερίας
43. Το Δικαστήριο κρίνει προσήκον να βασίσει το επιτόκιο των
τόκων υπερημερίας στο επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΟΜΟΦΩΝΑ,
1. Κηρύσσει παραδεκτές τις αιτιάσεις τις ελκόμενες από τα άρθρα 6
§ 1 και 13 της Σύμβασης, αναφορικά με τη διάρκεια της επίδικης
διαδικασίας, και απαράδεκτο το εναπομείναν τμήμα της προσφυγής.
2. Αποφαίνεται ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της
Σύμβασης.
3. Αποφαίνεται ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης.
4. Αποφαίνεται
α) ότι το εναγόμενο Κράτος οφείλει να καταβάλει, εντός τριών
μηνών, σε έκαστο εκ των προσφευγόντων 8.000 (οκτώ χιλιάδες)
ευρώ για ηθική βλάβη, πλέον οποιουδήποτε ποσού που μπορεί να
οφείλεται ως φόρος επί του ποσού αυτού,
β) ότι, από τη λήξη της προθεσμίας αυτής και μέχρι την καταβολή,
το ποσό αυτό θα προσαυξηθεί με τόκους υπολογιζόμενους με
επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας, το οποίο θα ισχύει κατά την εν λόγω περίοδο,
προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
5. Απορρίπτει το αίτημα δίκαιης ικανοποίησης κατά τα λοιπά.
Συντάχθηκε στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια κοινοποιήθηκε
εγγράφως στις 7 Φεβρουαρίου 2012, κατ’εφαρμογή του άρθρου 77 §§ 2 και
3 του κανονισμού.
(υπογραφή) (υπογραφή)
André Wampach Anatoly Kovler
Αναπληρωτής Γραμματέας Πρόεδρος
Κατάλογος των προσφευγόντων
B.A.T. και λοιποί
Ακριβής μετάφραση του συνημμένου
εγγράφου από τα γαλλικά.
Αθήνα, 22 Φεβρουαρίου 2012.
Ο μεταφραστής
Αλέξανδρος Πετρουτσόπουλος
1 Διορθώθηκε την 29 Μαρτίου 2012: Το όνομα της προσφεύγουσας ήταν
«Αναστασία».

(Προσφυγή υπ’ αριθ. 29980/08)

ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ
ΑΕΓΑΖ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Προσφυγή υπ’ αριθ. 29980/08)
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
10 Μαΐου 2011
Η παρούσα απόφαση είναι οριστική, αλλά μπορεί να υποστεί
αναθεωρήσεις στη φάση της εκδοτικής επιμέλειας.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 1
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
I.
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
Στην υπόθεση ΑΕΓΑΖ κατά Ελλάδος,
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
(Πρώτο Τμήμα), αφού συνεδρίασε σε Επιτροπή αποτελούμενη από
τους:
Πέερ Λόρενζεν, Πρόεδρο,
Χανλάρ Χατζίγιεφ,
Τζούλια Λαφράνκ, Δικαστές,
και τον Αντρέ Γουάμπαχ, Βοηθό Γραμματέα του Τμήματος,
Αφού συσκέφθηκε κεκλεισμένων των θυρών στις 12
Απριλίου 2011,
Εκδίδει την ακόλουθη απόφαση, η οποία υιοθετήθηκε την
τελευταία ως άνω ημερομηνία:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
1. Η υπόθεση αποτελεί απόρροια της προσφυγής υπ’ αριθ.
29980/08 κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία κατατέθηκε
στο Δικαστήριο σύμφωνα με το άρθρο 34 της Σύμβασης για την
Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών
Ελευθεριών («η Σύμβαση») από την ΑΕΓΑΖ
(«η προσφεύγουσα»), ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία με έδρα τη
Θεσσαλονίκη, στις 30 Μαΐου 2008.
2. Η προσφεύγουσα εταιρία εκπροσωπήθηκε από το δικηγόρο
Θεσσαλονίκης κ. Δ. Κυριακόπουλο. Η Ελληνική Κυβέρνηση («η
Κυβέρνηση») εκπροσωπήθηκε από την αντιπρόσωπο του
πληρεξουσίου της, κα. Γ. Παπαδάκη, Πάρεδρο του Νομικού
Συμβουλίου του Κράτους.
3. Στις 17 Νοεμβρίου 2009 ο Πρόεδρος του Πρώτου Τμήματος
αποφάσισε να κοινοποιήσει την προσφυγή στην Κυβέρνηση.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 2
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
I.
I.
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο 14, η προσφυγή ανατέθηκε σε
Επιτροπή τριών δικαστών.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Α. Ιστορικό
4. Η προσφεύγουσα είναι ιδιωτική
ασφαλιστική εταιρία με έδρα τη Θεσσαλονίκη.
5. Στις 26 Νοεμβρίου 1998 το Υπουργείο Ανάπτυξης αποφάσισε
ότι η προσφεύγουσα εταιρία έπρεπε υποχρεωτικά να εγγραφεί ως
μέλος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος («η Ένωση»)
σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4 του ν. 489/1976 και ότι
όφειλε στην Ένωση εισφορές ύψους 19.000.000 δρχ. (55.759,35
ευρώ). Στις 12 Μαΐου 1999 η Ένωση κατέθεσε αίτηση στο
Υπουργείο Ανάπτυξης ζητώντας την ανάκληση της άδειας
λειτουργίας της προσφεύγουσας εταιρίας μετά την άρνησή της να
πληρώσει τις οφειλόμενες εισφορές στην Ένωση, αλλά δεν έλαβε
απάντηση.
Β. Πρώτη διαδικασία
6. Στις 16 Δεκεμβρίου 1998 η προσφεύγουσα κατέθεσε
προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του Υπουργείου
Ανάπτυξης και της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος,
ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του Υπουργείου με
ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 1998. Με την υπ’ αριθ. 627/2006
απόφαση, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του
Συμβουλίου της Επικρατείας. Με την απόφαση υπ’ αριθ. 51/2008,
η οποία δημοσιεύθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2008, το δικαστήριο
απέρριψε την προσφυγή της προσφεύγουσας. Η απόφαση αυτή
καθαρογράφηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2008.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 3
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
I. ΑΕΓΑΖ
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
Γ. Δεύτερη διαδικασία
7. Στις 29 Οκτωβρίου 1999 η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών
Ελλάδος κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά
του Υπουργείου Ανάπτυξης και της προσφεύγουσας εταιρίας
ζητώντας την ακύρωση της σιωπηρής άρνησης των αρχών να
ανακαλέσουν την άδεια λειτουργίας της προσφεύγουσας εταιρίας, η
οποία αρνείτο να της καταβάλει τις οφειλόμενες. Με την υπ’ αριθ.
628/2006 απόφαση, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του
Συμβουλίου της Επικρατείας. Με την απόφαση υπ’ αριθ. 52/2008,
η οποία δημοσιεύθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2008, το δικαστήριο
απέρριψε την προσφυγή της Ένωσης. Η απόφαση αυτή
καθαρογράφηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2008.
ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
Ι. ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΠΑΡ. 1
ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
8. Η προσφεύγουσα εταιρία παραπονείται ότι η διάρκεια της
διαδικασίας είναι ασυμβίβαστη με την απαίτηση για εκδίκαση της
υπόθεσης σε εύλογο χρόνο σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 1 της
Σύμβασης, το οποίο προβλέπει τα εξής:
«Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή
δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και
αμερολήπτου δικαστηρίου, νομίμως λειτουργούντος, το οποίον θα
αποφασίση, είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και
υποχρεώσεών του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης
εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως».
9. Η Κυβέρνηση αμφισβήτησε αυτό τον ισχυρισμό.
10. Η περίοδος που πρέπει να ληφθεί υπόψη αναφορικά με την
πρώτη διαδικασία αρχίζει στις 16 Δεκεμβρίου 1998, όταν η
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 4
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
προσφεύγουσα εταιρία κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της
Επικρατείας κατά του Υπουργείου Ανάπτυξης και της Ένωσης
Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος ζητώντας την ακύρωση της
απόφασης του Υπουργείου με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 1998, και
λήγει στις 6 Φεβρουαρίου 2008, όταν καθαρογράφηκε η απόφαση
υπ’ αριθ. 51/2008. Συνεπώς, η διάρκεια της διαδικασίας ήταν
περίπου 9 έτη και 2 μήνες για ένα βαθμό δικαιοδοσίας.
11. Όσον αφορά τη δεύτερη διαδικασία, η περίοδος που πρέπει
να ληφθεί υπόψη αρχίζει στις 29 Οκτωβρίου 1999, όταν η Ένωση
Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος κατέθεσε προσφυγή στο
Συμβούλιο της Επικρατείας κατά του Υπουργείου Ανάπτυξης και
της προσφεύγουσας εταιρίας ζητώντας την ακύρωση της σιωπηρής
άρνησης των αρχών να ανακαλέσουν την άδεια λειτουργίας της
προσφεύγουσας εταιρίας, και λήγει στις 6 Φεβρουαρίου 2008, όταν
καθαρογράφηκε η απόφαση υπ’ αριθ. 52/2008. Συνεπώς, η διάρκεια
της διαδικασίας ήταν περίπου 8 έτη και 3 μήνες για ένα βαθμό
δικαιοδοσίας.
Α. Επί του παραδεκτού
12. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι το παράπονο αυτό δεν είναι
προφανώς αβάσιμο κατά την έννοια του άρθρου 35 παρ. 3(α) της
Σύμβασης. Επίσης, σημειώνει ότι δεν είναι απαράδεκτο για άλλους
λόγους. Ως εκ τούτου, πρέπει να κηρυχθεί παραδεκτό.
Β. Επί της ουσίας
13. Το Δικαστήριο επαναλαμβάνει ότι ο εύλογος χρόνος της
διαδικασίας πρέπει να αξιολογείται ενόψει των περιστάσεων της
υπόθεσης και με βάση τα κριτήρια που έχει θεσπίσει στη
νομολογία του, ιδίως την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, τη
συμπεριφορά του προσφεύγοντος και των αρμόδιων αρχών, καθώς
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 5
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
και τη σημασία του τι διακυβευόταν για τον προσφεύγοντα στην
προκείμενη διαφορά (βλ., μεταξύ πολλών άλλων, Frydlender κατά
Γαλλίας [GC], Νο. 30979/96, παρ. 43, ECHR 2000-VII).
14. Το Δικαστήριο έχει συχνά διαπιστώσει παραβιάσεις του
άρθρου 6 παρ. 1 της Σύμβασης σε υποθέσεις που εγείρουν
παρόμοια ζητήματα με την παρούσα (βλ. την προαναφερθείσα
απόφαση στην υπόθεση Frydlender κατά Γαλλίας).
15. Αφού εξέτασε όλα τα στοιχεία που του υποβλήθηκαν, το
Δικαστήριο θεωρεί ότι η Κυβέρνηση δεν παρουσίασε κάποιο
γεγονός ή επιχείρημα που θα μπορούσε να το πείσει να καταλήξει
σε διαφορετικό συμπέρασμα στην κρινόμενη υπόθεση. Έχοντας
υπόψη τη νομολογία του, το Δικαστήριο κρίνει ότι στην παρούσα
υπόθεση η διάρκεια της διαδικασίας υπήρξε υπερβολική και δεν
ικανοποιεί την απαίτηση για εκδίκαση της υπόθεσης εντός εύλογου
χρόνου.
Ως εκ τούτου, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1.
ΙΙ. ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 13 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ
16. Επιπλέον, η προσφεύγουσα παραπονείται για το γεγονός ότι
στην Ελλάδα δεν υπάρχει δικαστήριο στο οποίο μπορεί να
κατατεθεί παράπονο σχετικά με την υπερβολική διάρκεια της
διαδικασίας. Επικαλείται το άρθρο 13 της Σύμβασης, σύμφωνα με
το οποίο:
«Παν πρόσωπον του οποίου τα αναγνωριζόμενα εν τη
παρούση Συμβάσει δικαιώματα και ελευθερίαι παρεβιάσθησαν έχει το
δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον εθνικής αρχής, έστω και
αν η παραβίασις διεπράχθη υπό προσώπων ενεργούντων εν τη
ασκήσει των δημοσίων καθηκόντων των».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 6
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
17. Η Κυβέρνηση αμφισβήτησε αυτό τον ισχυρισμό.
18. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι το παράπονο αυτό συνδέεται
με αυτό που εξετάστηκε παραπάνω και, ως εκ τούτου, πρέπει να
κηρυχθεί παραδεκτό.
19. Το Δικαστήριο επαναλαμβάνει ότι το άρθρο 13 εγγυάται την
ύπαρξη ενός αποτελεσματικού ένδικου μέσου ενώπιον εθνικής αρχής για
την προβολή του ισχυρισμού περί υπέρβασης του κατά το άρθρο 6 παρ.
1 της Σύμβασης εύλογου χρόνου της διαδικασίας (βλ. Kudla κατά
Πολωνίας [GC], No. 30210/96, παρ. 156, ECHR 2000-XI). Σημειώνει
ότι οι ενστάσεις και τα επιχειρήματα της Κυβέρνησης έχουν
χρησιμοποιηθεί αλυσιτελώς σε παλαιότερες υποθέσεις (βλ. Κόντη-
Αρβανίτη κατά Ελλάδος, Νο. 53401/99, παρ. 29-30, 10 Απριλίου 2003,
και Τσουκαλάς κατά Ελλάδος, Νο. 12286/08, παρ. 37-43, 22 Ιουλίου
2010) και δεν βλέπει κανένα λόγο να καταλήξει σε διαφορετικό
συμπέρασμα στην κρινόμενη υπόθεση.
20. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο θεωρεί ότι στην παρούσα υπόθεση
υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης λόγω της απουσίας από
την εθνική έννομη τάξη ενός ένδικου μέσου με το οποίο η
προσφεύγουσα θα μπορούσε να επιτύχει την έκδοση απόφασης που θα
προστάτευε το δικαίωμά της για εκδίκαση της υπόθεσής της σε εύλογο
χρόνο, όπως προβλέπεται στο άρθρο 6 παρ. 1 της Σύμβασης.
ΙΙΙ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 41 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
21. Σύμφωνα με το άρθρο 41 της Σύμβασης:
«Εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση της
Σύμβασης ή των Πρωτοκόλλων της, και αν το εσωτερικό δίκαιο του
Υψηλού Συμβαλλόμενου Μέρους δεν επιτρέπει παρά μόνο ατελή
εξάλειψη των συνεπειών της παραβίασης αυτής, το Δικαστήριο
χορηγεί, εφόσον είναι αναγκαίο, στον παθόντα δίκαιη ικανοποίηση».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 7
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
Α. Αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης
22. Η προσφεύγουσα εταιρία ζητά 500.000 ευρώ ως αποζημίωση
για την ηθική βλάβη που υπέστη επειδή επλήγη η αξιοπιστία και
η φήμη της.
23. Η Κυβέρνηση απορρίπτει την απαίτηση και υποστηρίζει ότι,
σε κάθε περίπτωση, η τυχόν διαπίστωση παραβίασης θα αποτελεί
από μόνη της επαρκή δίκαιη ικανοποίηση.
24. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η προσφεύγουσα εταιρία πρέπει
να υπέστη ηθική βλάβη. Κατά δίκαιη κρίση, επιδικάζει στην
προσφεύγουσα εταιρία ως αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης το
ποσό των 22.000 ευρώ, συν τους φόρους με τους οποίους μπορεί
να επιβαρυνθεί το ποσό αυτό.
Β. Δικαστικά έξοδα
25. Η προσφεύγουσα εταιρία ζητά να της επιδικαστούν τα ποσά
των 14.725,82 ευρώ για δικαστικά έξοδα ενώπιον των εθνικών
δικαστηρίων και των 10.000 ευρώ για τα έξοδά της ενώπιον του
Δικαστηρίου. Εν προκειμένω, η προσφεύγουσα εταιρία προσκομίζει
τιμολόγιο 14.725,82 ευρώ για τα έξοδα που πραγματοποίησε
ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Αντίθετα, δεν προσκομίζει
κανένα παραστατικό των εξόδων της ενώπιον του Δικαστηρίου.
26. Η Κυβέρνηση απορρίπτει τις απαιτήσεις αυτές. Παρατηρεί
ότι τα έξοδα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων δεν σχετίζονται
αιτιωδώς με την παρατεταμένη διάρκεια της διαδικασίας και ότι η
απαίτηση αυτή είναι απορριπτέα. Όσον αφορά το ύψος των εξόδων
που κατά τους ισχυρισμούς της πραγματοποίησε η προσφεύγουσα
ενώπιον του Δικαστηρίου, η Κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η
απαίτηση της προσφεύγουσας δεν τεκμηριώνεται από κανένα
παραστατικό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, εάν το Δικαστήριο κρίνει
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 8
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
ότι πρέπει να επιδικαστεί κάποιο ποσό στην προσφεύγουσα, η
Κυβέρνηση θεωρεί ότι ένα ποσό 500 ευρώ θα ήταν εύλογο.
27. Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, δικαστικά έξοδα
επιδικάζονται στον προσφεύγοντα μόνο στο βαθμό που
αποδεικνύεται ότι ήταν πραγματικά, αναγκαία και εύλογα (βλ.
Ιατρίδης κατά Ελλάδος (δίκαιη ικανοποίηση) [GC], Νο. 31107/96,
παρ. 54, ECHR 2000-ΧI).
28. Όσον αφορά τα έξοδα ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων, το
Δικαστήριο έχει ήδη κρίνει ότι η διάρκεια της διαδικασίας μπορεί να
επιβαρύνει τον προσφεύγοντα με αυξημένα έξοδα ενώπιον των εθνικών
δικαστηρίων και θα πρέπει ως εκ τούτου να λαμβάνεται υπόψη (βλ.
Capuano κατά Ιταλίας, 25 Ιουνίου 1987, παρ. 37, Series A no. 119).
Ωστόσο, το Δικαστήριο σημειώνει ότι τα έξοδα που ζητά η
προσφεύγουσα να της επιδικαστούν στην κρινόμενη υπόθεση δεν
οφείλονται στη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά είναι τα έξοδα που
συνήθως πραγματοποιούνται στο πλαίσιο τέτοιων διαδικασιών. Ως εκ
τούτου, το Δικαστήριο δεν διακρίνει καμία αιτιώδη σχέση ανάμεσα στη
διαπιστωθείσα παραβίαση και τη ζητούμενη αποζημίωση λόγω υλικής
βλάβης. Συνεπώς, απορρίπτει το αίτημα.
29. Όσον αφορά τα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν ενώπιον του
Δικαστηρίου, σημειώνεται ότι η προσφεύγουσα δεν προσκομίζει
παραστατικά βάσει των οποίων θα μπορούσε το Δικαστήριο να
υπολογίσει με ακρίβεια τα έξοδα της προσφεύγουσας.
30. Έχοντας υπόψη τα προαναφερθέντα κριτήρια, το Δικαστήριο
θεωρεί εύλογο να απορρίψει τη σχετική απαίτηση της προσφεύγουσας.
Γ. Τόκοι υπερημερίας
31. Το Δικαστήριο ορίζει ότι οι τόκοι υπερημερίας θα
υπολογίζονται με βάση το επιτόκιο της διευκόλυνσης οριακής
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ 9
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
ΕΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL TRANSLATION
Νο. F.092.22/3144
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
RÉPUBLIQUE HELLÉNIQUE, MINISTÈRE DES AFFAIRES ÉTRANGÈRES
SERVICE DE TRADUCTION
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS
TRANSLATION SERVICE
10
χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας συν τρεις
εκατοστιαίες μονάδες.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΟΓΟΥΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΜΟΦΩΝΑ
1. Κηρύσσει την προσφυγή παραδεκτή.
2. Κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ. 1 της
Σύμβασης.
3. Κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης.
4. Αποφασίζει:
(α) ότι το καθ’ ου Κράτος οφείλει να πληρώσει στην προσφεύγουσα
εταιρία εντός τριών μηνών το ποσό των είκοσι δύο χιλιάδων (22.000)
ευρώ ως δίκαιη ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, συν τους φόρους με
τους οποίους μπορεί να επιβαρυνθεί το ποσό αυτό,
(β) ότι από τη λήξη της προαναφερθείσας τρίμηνης προθεσμίας
και μέχρι την εξόφληση, θα πληρώνεται απλός τόκος επί των
ανωτέρω ποσών, ο οποίος θα υπολογίζεται με βάση το επιτόκιο
της διευκόλυνσης οριακής χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας συν τρεις εκατοστιαίες μονάδες,
45 Απορρίπτει τα υπόλοιπα αιτήματα της προσφεύγουσας για
δίκαιη ικανοποίηση.
Έγινε στα Αγγλικά και κοινοποιήθηκε γραπτώς στις 10
Μαΐου 2011 σύμφωνα με τον Κανόνα 77 παρ. 2 και 3 του
Κανονισμού του Δικαστηρίου.
Αντρέ Γουάμπαχ Πέερ Λόρενζεν
ΒΟΗΘΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
(υπογραφή) (υπογραφή)
Ακριβής μετάφραση από τα Αγγλικά του συνημμένου εγγράφου
Αθήνα, 25 Μαΐου 2011
Ο μεταφραστής του Υπουργείου Εξωτερικών-Βασίλειος Δ. Μπελεκούκιας

(Προσφυγή αριθ. 28073/09)

EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΡΩΤΟ ΤΜΗΜΑ
ΥΠΟΘΕΣΗ κατά ΕΛΛΑΔΑΣ
(Προσφυγή αριθ. 28073/09)
ΑΠΟΦΑΣΗ
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
3 Μαΐου 2012
Η παρούσα απόφαση είναι οριστική. Μπορεί να υποστεί τυπικές διορθώσεις.
1
Π. Κ. και Μ. Κ.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
Στην υπόθεση κατά Ελλάδας,
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (πρώτο
τμήμα), συνεδριάζοντας σε Επιτροπή αποτελούμενη από τους:
Anatoly Kovler, πρόεδρος,
Mirjana Lazarova Trajkovska,
Λινό-Αλέξανδρο Σισιλιάνο, δικαστές,
και André Wampach, αναπληρωτής γραμματέας τμήματος.
Αφού διασκέφθηκε σε συμβούλιο στις 10 Απριλίου 2012,
Εκδίδει την πιο κάτω απόφαση, η οποία ελήφθη την ημερομηνία
αυτή:
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
1. Η υπόθεση έχει εισαχθεί με μία προσφυγή (αριθ. 28073/09)
στρεφόμενη κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από δύο υπηκόους του
Κράτους αυτού, τον κύριο και την κυρία
(«οι προσφεύγοντες»), οι οποίοι προσέφυγαν ενώπιον του
Δικαστηρίου στις 12 Μαΐου 2009 δυνάμει του άρθρου 34 της Σύμβασης για
την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών
Ελευθεριών («η Σύμβαση»).
2. Οι προσφεύγοντες εκπροσωπούνται από τον κύριο Χ.
Χρυσανθάκη, δικηγόρο του συλλόγου Αθηνών. Η Ελληνική Κυβέρνηση («η
Κυβέρνηση») εκπροσωπείται από την αντιπρόσωπό της, κυρία Γ.
Παπαδάκη, πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
3. Στις 4 Μαΐου 2010, η προσφυγή κοινοποιήθηκε στην Κυβέρνηση.
ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
2
Π. Κ. και Μ. Κ.
Π. Κ. Μ. Κ.
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
4. Οι προσφεύγοντες έχουν γεννηθεί το 1951 και το 1959 αντίστοιχα
και κατοικούν στην Αθήνα.
5. Ο πρώτος προσφεύγων ήταν διπλωμάτης, υπάλληλος του
υπουργείου Εξωτερικών με τον βαθμό του Συμβούλου Πρεσβείας Α. Η
δεύτερη προσφεύγουσα είναι η σύζυγός του.
6. Το 1995, ο πρώτος προσφεύγων τοποθετήθηκε στην πρεσβεία της
Ελλάδας στο Ισλαμαμπάντ, στο Πακιστάν, όπου παρέμεινε για πέντε έτη.
7. Στις 4 Απριλίου 2001, ο προσφεύγων παραπέμφθηκε ενώπιον του
πειθαρχικού συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών για παράβαση
καθήκοντος. Κατηγορείτο ότι χορήγησε θεωρήσεις εισόδου κατά τη
διάρκεια της θητείας του με σκοπό τον προσπορισμό προσωπικού οφέλους.
8. Μία ένορκη διοικητική εξέταση (ΕΔΕ) είχε επιτρέψει να
αποκαλυφθεί ότι ο προσφεύγων διέθετε τραπεζικό λογαριασμό στην
τράπεζα Grindlays στο Ισλαμαμπάντ, ότι η σύζυγός του διέθετε λογαριασμό
στην τράπεζα Société Générale στο Ισλαμαμπάντ, καθώς και τις κινήσεις
των δύο αυτών λογαριασμών. Το πόρισμα της ΕΔΕ διευκρίνιζε ότι οι
πληροφορίες αυτές προέρχονταν από επικοινωνία μεταξύ του διπλωμάτη
υπεύθυνου για την ΕΔΕ και του διευθυντή της υπηρεσίας πληροφοριών του
Πακιστάν.
9. Στις 11 Μαρτίου 2002, το πειθαρχικό συμβούλιο έκρινε ότι ο
προσφεύγων είχε διαπράξει τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείτο και του
επέβαλε πειθαρχική ποινή παύοντάς τον από τα καθήκοντά του.
10. Το πειθαρχικό συμβούλιο θεώρησε ότι ο προσφεύγων
χορηγούσε σε Πακιστανούς υπηκόους θεωρήσεις εισόδου στην Ελλάδα
παρανόμως και κατά παράβαση της συνθήκης Σένγκεν, με σκοπό τον
προσπορισμό προσωπικού οφέλους. Σημείωσε ότι η δεύτερη προσφεύγουσα
διέθετε, στην τράπεζα Société Générale, τραπεζικό λογαριασμό ποσού
3
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
510.000 δολαρίων την προέλευση του οποίου ούτε εκείνη ούτε ο
προσφεύγων μπορούσαν να εξηγήσουν και ότι όλες οι καταθέσεις είχαν
γίνει σε μετρητά. Υποστήριξε ότι ήταν βέβαιο ότι το ποσό αυτό προερχόταν
από παράνομα έσοδα στο Πακιστάν τα οποία είχαν μετατραπεί από το
τοπικό νόμισμα σε δολάρια.
11. Στις 29 Ιουλίου 2002, ο προσφεύγων άσκησε προσφυγή κατά της
απόφασης αυτής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
12. Έχοντας αρχικά ορισθεί για τις 23 Ιανουαρίου 2003, η συζήτηση
αναβλήθηκε αυτεπάγγελτα δέκα φορές: στις 8 Μαΐου και 23 Οκτωβρίου
2003, στις 26 Φεβρουαρίου, 17 Ιουνίου και 16 Δεκεμβρίου 2004, στις 16
Ιουνίου και 8 Δεκεμβρίου 2005, στις 13 Απριλίου και 28 Σεπτεμβρίου 2006,
στις 8 Ιανουαρίου 2007. Την ημερομηνία αυτή, η συζήτηση αναβλήθηκε με
αίτημα του πρώτου προσφεύγοντος για τις 25 Ιανουαρίου 2007, ημερομηνία
κατά την οποία έλαβε χώρα.
13. Με την απόφαση αριθ. 2474/2008 της 18ης Σεπτεμβρίου 2008 (η
οποία καθαρογράφηκε στις 13 Νοεμβρίου 2008), το Συμβούλιο της
Επικρατείας απέρριψε την προσφυγή. Επικύρωσε, αφού εξέτασε τα στοιχεία
του φακέλου καθώς και τους ισχυρισμούς του πρώτου προσφεύγοντος, τις
διαπιστώσεις του πειθαρχικού συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών.
14. Το Συμβούλιο της Επικρατείας επεσήμανε ότι από τον φάκελο
προέκυπτε ότι μετά το Ισλαμαμπάντ, ο προσφεύγων είχε διορισθεί γενικός
πρόξενος στο Αννόβερο, στη Γερμανία, αλλά ότι οι γερμανικές αρχές είχαν
αρνηθεί να του χορηγήσουν εκτελεστήριο διότι διέθεταν στοιχεία τα οποία
αποδείκνυαν ότι ο προσφεύγων, ενώ βρισκόταν στο Πακιστάν, είχε
χορηγήσει παρανόμως έναν υπερβολικά μεγάλο αριθμό θεωρήσεων
Σένγκεν. Η διαπίστωση αυτή αποτελούσε καρπό συνεργασίας μεταξύ των
γαλλικών, βρετανικών και γερμανικών αρχών.
15. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε επιπλέον ότι ο
κατάλληλος χαρακτηρισμός του πειθαρχικού παραπτώματος στο οποίο είχε
4
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
υποπέσει ο προσφεύγων ήταν «χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπής
συμπεριφορά εντός της υπηρεσίας» και ότι, λαμβανομένης υπόψη της
σοβαρότητάς του, η επιβληθείσα εν προκειμένω ποινή ήταν ενδεδειγμένη.
Ι. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6
§ 1 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ
16. Οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν ότι η διάρκεια της διαδικασίας
παραγνώρισε την αρχή της «λογικής προθεσμίας» όπως αυτή προβλέπεται
στο άρθρο 6 § 1 της Σύμβασης, το οποίο έχει ως εξής:
«1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα όπως η υπόθεσίς του δικασθή
(…) εντός λογικής προθεσμίας υπό (…) δικαστηρίου (…), το οποίον
θα αποφασίση (…) επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων
και υποχρεώσεών του αστικής φύσεως (…)»
17. Η Κυβέρνηση αντικρούει αυτή τη θέση.
18. Η περίοδος που πρέπει να ληφθεί υπόψη άρχισε στις 29 Ιουλίου
2002, με την προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας από τον
πρώτο προσφεύγοντα, και περατώθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2008, με την
καθαρογραφή της απόφασης αριθ. 2474/2008 του Συμβουλίου της
Επικρατείας. Διήρκεσε επομένως έξι έτη και τρεις μήνες περίπου για έναν
βαθμό δικαιοδοσίας.
Α. Επί του παραδεκτού
19. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι σύμφωνα με το άρθρο 34 της
Σύμβασης, «μπορεί να επιληφθεί προσφυγής που υποβάλλεται από κάθε
φυσικό πρόσωπο (…) που ισχυρίζεται ότι είναι θύμα παραβίασης από
οποιοδήποτε από τα Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέρη των δικαιωμάτων που
5
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
αναγνωρίζει η Σύμβαση ή τα Πρωτόκολλα αυτής (…)». Έπεται ότι για την
εκπλήρωση των προϋποθέσεων που θέτει η διάταξη αυτή, κάθε
προσφεύγων θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται άμεσα από
την παραβίαση ή τις παραβιάσεις της Σύμβασης τις οποίες επικαλείται
(βλέπε, μεταξύ άλλων, Brumărescu κατά Ρουμανίας [GC], αριθ. 28342/95, §
50, CEDH 1999-VII).
20. Το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η δεύτερη προσφεύγουσα ουδόλως
συμμετείχε στην επίδικη διαδικασία και δεν μπορεί ως εκ τούτου να
ισχυρισθεί ότι υπήρξε θύμα παραβίασης ως προς τούτο.
21. Έπεται ότι, σε ό,τι αφορά τη δεύτερη προσφεύγουσα, η αιτίαση
είναι ασυμβίβαστη ratione personae προς τις διατάξεις της Σύμβασης, υπό
την έννοια του άρθρου 35 § 3, και πρέπει να απορριφθεί κατ’εφαρμογή του
άρθρου 35 § 4.
22. Σε ό,τι αφορά τον πρώτο προσφεύγοντα, το Δικαστήριο
διαπιστώνει ότι η αιτίαση αυτή δεν προδήλως αβάσιμη υπό την έννοια του
άρθρου 35 § 3(α) της Σύμβασης. Σημειώνει επιπλέον ότι αυτή δεν
προσκρούει σε κανέναν άλλο λόγο απαραδέκτου. Πρέπει επομένως να
κηρυχθεί παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
23. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι ο εύλογος χαρακτήρας της
διάρκειας μίας διαδικασίας εκτιμάται σύμφωνα με τις συνθήκες της
υπόθεσης και λαμβανομένων υπόψη των κριτηρίων που έχουν καθιερωθεί
από την νομολογία του, ειδικότερα της πολυπλοκότητας της υπόθεσης, της
συμπεριφοράς του προσφεύγοντος και εκείνης των αρμοδίων αρχών, καθώς
και της σημασίας της διαφοράς για τους ενδιαφερόμενους (βλέπε, μεταξύ
πολλών άλλων, Frydlender κατά Γαλλίας [GC], αριθ. 30979/96, § 43,
CEDH 2000-VII). Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι στις εργατικές διαφορές
6
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
απαιτείται ιδιαίτερη ταχύτητα (Ruotolo κατά Ιταλίας, 27 Φεβρουαρίου
1992, § 17, série A no. 230-D).
24. Το Δικαστήριο έχει χειριστεί πολλές φορές υποθέσεις που
εγείρουν ζητήματα παρόμοια με εκείνα της προκείμενης υπόθεσης και έχει
διαπιστώσει την παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης (βλέπε πιο
πάνω αναφερόμενη υπόθεση Frydlender).
25. Αφού εξέτασε όλα τα στοιχεία που του υποβλήθηκαν, το
Δικαστήριο θεωρεί ότι η Κυβέρνηση δεν εξέθεσε κανένα γεγονός ή
επιχείρημα που να μπορεί να οδηγήσει σε διαφορετικό συμπέρασμα στην
παρούσα περίπτωση. Λαμβάνοντας υπόψη τη νομολογία του επί του
ζητήματος αυτού, το Δικαστήριο εκτιμά ότι εν προκειμένω η διάρκεια της
επίδικης διαδικασίας είναι υπερβολική και δε συνάδει με την απαίτηση της
«λογικής προθεσμίας».
Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1.
II. ΕΠΙ ΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΩΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ
26. Επικαλούμενοι το άρθρο 6 § 1 της Σύμβασης, οι προσφεύγοντες
παραπονούνται για παραβίαση του δικαιώματός τους σε δίκαιη δίκη λόγω
μη εξέτασης των ισχυρισμών τους και μη αιτιολογημένης απάντησης σε
αυτούς καθώς και λόγω της χρήσης μη νόμιμων αποδεικτικών στοιχείων.
Επικαλούμενοι το άρθρο 6 §§ 1 και 3 της Σύμβασης, οι προσφεύγοντες
παραπονούνται για παραβίαση των δικαιωμάτων υπεράσπισής τους λόγω
του επαναχαρακτηρισμού του πειθαρχικού παραπτώματος στον οποίο
προέβη το Συμβούλιο της Επικρατείας. Επικαλούμενοι το άρθρο 8 της
Σύμβασης, παραπονούνται για το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών
τους χωρίς τη συναίνεσή τους και χωρίς να ακολουθηθεί η νόμιμη
διαδικασία.
7
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
27. Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των στοιχείων που έχει στην
κατοχή του, το Δικαστήριο, στο μέτρο που είναι αρμόδιο να εξετάσει τους
διατυπωθέντες ισχυρισμούς, δε διέκρινε καμία ένδειξη παραβίασης των
δικαιωμάτων και ελευθεριών που εγγυάται η Σύμβαση ή τα Πρωτόκολλά
της.
28. Έπεται ότι αυτό το τμήμα της προσφυγής είναι προδήλως
αβάσιμο και πρέπει να απορριφθεί κατ’εφαρμογή του άρθρου 35 §§ 3 και 4
της Σύμβασης.
IΙΙ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 41 ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ
29. Σύμφωνα με το άρθρο 41 της Σύμβασης,
«Εάν το Δικαστήριο κρίνει ότι υπήρξε παραβίαση της Σύμβασης
ή των Πρωτοκόλλων της και εάν το εσωτερικό δίκαιο του Υψηλού
Συμβαλλομένου Μέρους επιτρέπει την ατελή μόνον επανόρθωση
των συνεπειών της παραβίασης αυτής, το Δικαστήριο επιδικάζει
στον ζημιωθέντα διάδικο, εφόσον συντρέχει λόγος, μία δίκαιη
ικανοποίηση.»
Α. Ζημία
30. Οι προσφεύγοντες αξιώνουν 977.036 ευρώ για την οικονομική
ζημία τους. Αξιώνουν επιπλέον 15.000.000 και 10.000.000 ευρώ αντίστοιχα
για την ηθική βλάβη που υποστηρίζουν ότι υπέστησαν.
31. Η Κυβέρνηση καλεί το Δικαστήριο να απορρίψει το αίτημα για
υλική ζημία. Υποστηρίζει επιπλέον ότι τυχόν διαπίστωση παραβίασης θα
συνιστούσε αφ’εαυτής επαρκή δίκαιη ικανοποίηση για την ηθική βλάβη.
8
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
32. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι διαπίστωσε παραβίαση του
άρθρου 6 § 1 λόγω της υπέρβασης της «λογικής προθεσμίας». Συνεπώς, δε
διακρίνει αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της διαπιστωθείσας παραβίασης και της
επικαλούμενης υλικής ζημίας και απορρίπτει επομένως αυτό το αίτημα.
Απεναντίας, εκτιμά ότι συντρέχει λόγος να επιδικάσει στον πρώτο
προσφεύγοντα 3.000 ευρώ για ηθική βλάβη, πλέον οποιουδήποτε ποσού
μπορεί να οφείλεται από αυτόν ως φόρος.
Β. Έξοδα και δικαστική δαπάνη
33. Οι προσφεύγοντες ζητούν ομοίως 3.000 ευρώ για τα έξοδα και
τη δικαστική δαπάνη στα οποία υποβλήθηκαν ενώπιον των εθνικών
δικαστηρίων και 1.500 ευρώ για εκείνα στα οποία υποβλήθηκαν ενώπιον
του Δικαστηρίου.
34. Η Κυβέρνηση αντικρούει αυτές τις αξιώσεις. Υπογραμμίζει ότι ο
προσφεύγων δεν προσκομίζει τα αναγκαία δικαιολογητικά για τα ποσά τα
οποία αξιώνει.
35. Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η επιδίκαση εξόδων και
δικαστικής δαπάνης στη βάση του άρθρου 41 προϋποθέτει την απόδειξη της
πραγματικότητας, της αναγκαιότητάς τους και, επιπλέον, του εύλογου
χαρακτήρα του ύψους τους (Ιατρίδης κατά Ελλάδας (δίκαιη ικανοποίηση)
[GC], αριθ. 31107/96, § 54, CEDH 2000-XI). Λαμβανομένης υπόψη της
απουσίας οποιουδήποτε δικαιολογητικού και της νομολογίας του επί του
ζητήματος, το Δικαστήριο απορρίπτει το αίτημα περί εξόδων και δικαστικής
δαπάνης.
Γ. Τόκοι υπερημερίας
9
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
36. Το Δικαστήριο κρίνει προσήκον να βασίσει το επιτόκιο των
τόκων υπερημερίας στο επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ, ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΟΜΟΦΩΝΑ,
1. Κηρύσσει την προσφυγή παραδεκτή ως προς την αιτίαση την
ελκόμενη από την υπερβολική διάρκεια της διαδικασίας σε ό,τι
αφορά τον πρώτο προσφεύγοντα και απαράδεκτη κατά τα λοιπά.
2. Αποφαίνεται ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της
Σύμβασης.
3. Αποφαίνεται
α) ότι το εναγόμενο Κράτος οφείλει να καταβάλει στον πρώτο
προσφεύγοντα, μέσα σε τρεις μήνες, 3.000 (τρεις χιλιάδες) ευρώ,
πλέον οποιουδήποτε ποσού μπορεί να οφείλεται ως φόρος, για ηθική
βλάβη,
β) ότι, από τη λήξη της προθεσμίας αυτής και μέχρι την καταβολή,
το ποσό αυτό θα προσαυξηθεί με τόκους υπολογιζόμενους με
επιτόκιο ίσο με το επιτόκιο δανεισμού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
Τράπεζας, το οποίο θα ισχύει κατά την εν λόγω περίοδο,
προσαυξημένο κατά τρεις εκατοστιαίες μονάδες.
4. Απορρίπτει το αίτημα δίκαιης ικανοποίησης κατά τα λοιπά.
Συντάχθηκε στη γαλλική γλώσσα και στη συνέχεια κοινοποιήθηκε
εγγράφως στις 3 Μαΐου 2012, κατ’εφαρμογή του άρθρου 77 §§ 2 και 3 του
κανονισμού.
10
EΠΙΣΗΜΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ TRADUCTION OFFICIELLE OFFICIAL
TRANSLATION No. Φ.092.22/3314
Μεταφραστική Υπηρεσία Υπουργείου Εξωτερικών, Αθήνα
SERVICE DES TRADUCTIONS DU MINISTERE DES AFFAIRES ETRANGERES
DE LA REPUBLIQUE HELLENIQUE, ATHENES
HELLENIC REPUBLIC, MINISTRY OF FOREIGN AFFAIRS, TRANSLATION
SERVICE, ATHENS
11
(υπογραφή) (υπογραφή)
André Wampach Anatoly Kovler
Αναπληρωτής Γραμματέας Πρόεδρος
Ακριβής μετάφραση του συνημμένου
εγγράφου από τα γαλλικά.
Αθήνα, 15 Μαΐου 2012.
Ο μεταφραστής
Αλέξανδρος Πετρουτσόπουλος